ضیایی امیری روز سه شنبه 26 دی 96 در حین دفاع از پایان نامه خود توضیح داد که پوست عضوی از بدن است که  حفاظت و سلامت ساختاری آن از اهمیت به سزایی برخوردار است و بدن را در برابر عوامل خارجی بیماری زا محافظت می کند. سالانه افراد زیادی ممکن است در سراسر جهان به دلایل مختلف این بافت مهم و حیاتی را از دست بدهند. سرعت بخشیدن به ترمیم پوست آسیب دیده یا داربست با ساختار مشابه پوست می تواند راه حل این مساله باشد. در این پژوهش الکتروریسی-الکترواسپری پلیمر PCL-Gel/Col در ساخت داربست های سلولی استفاده شده است. این نانوفیبرهای PCL-Gel دارای نانوذرات کلاژن هستند، داربست های حاوی نانوذرات ساختار سه بعدی پیدا می کنند که برای چسبیدن و تکثیر سلول مطلوب هستند چون ساختار طبیعی را برای سلول ایجاد می کنند. اندازه قطر نانوالیاف بهینه شده 86±234 و قطر نانوذرات کلاژن بهینه شده 52±141 گزارش شده است.
وی در خصوص نتیجه و دستاورد پژوهش خود اشاره کرد که امروزه مهندسی بافت کمک فراوانی به ساخت داربست هایی مشابه داربست های بافت طبیعی پوست داشته است. نتایج حاصل از تصاویر SEM و رنگ آمیزی هسته سلول موید این مطلب است که سلول ها روی داربست حاوی نانوذرات کلاژن رشد و تکثیر بهتری داشته اند. همچنین داربست ساخته شده دارای مقاومت کششی 5/3 مگاپاسکال است که در مقایسه با نمونه پوستی گزارش شده، مقاومت مناسبی دارد می تواند به عنوان داربست برای مهندسی بافت پوست مناسب باشد.
توضیح اینکه دکتر رضا فریدی مجیدی استاد راهنما، دکتر نسرین لطفی بخشایش و دکتر حسین قنبری اساتید مشاور این پژوهش بوده و دکتر محمود اعظمی و دکتر شرمین خرازی داوری آن را بر عهده داشتند.