به گزارش روابط عمومی دانشکده پرستاری و مامایی؛ رئیس دانشکده پرستاری و مامایی، مدیر امور پرستاری دانشگاه، معاونین آموزشی و دانشجویی و فرهنگی دانشکده و دکتر قدیریان عضو هیات علمی گروه روانپرستاری، روز شنبه 23 دی ماه با حضور در بیمارستان روزبه با دکتر نقوی رئیس بیمارستان، دکتر شریفی معاون آموزشی، شعبانی مدیر پرستاری و دبیر سوپروایزر آموزشی بیمارستان دیدار کردند.
در این جلسه که با هدف بحث و تبادل نظر درخصوص تعاملات آموزشی دانشکده و بیمارستان برگزار شد؛ دکتر نیکبخت نصر آبادی؛ رئیس دانشکده پرستاری و مامایی با اشاره به رای زنی های صورت گرفته برای همکاری دوجانبه بین دانشکده پرستاری و مامایی و مجموعه بیمارستان روزبه گفت: ما وابسته به یک خانواده هستیم و هدف هر دوی ما هم کمک برای برخوردار بودن دانشجویان از کیفیت آموزشی مطلوب است. خروجی این تفاهم نامه نهایتا باید به ارتقای آموزش بالینی ما در حوزه روانپرستاری کمک کند.
رئیس دانشکده تصریح کرد: هدف اصلی این تفاهم نامه، رسیدن به یک برنامه برد - برد در دو مجموعه است. شرایطی که هر دو طرف بتوانند در راستای یک هدف مشترک در تعامل مطلوب باشند.
وی هدف از برگزاری جلسه را صحبت رودررو در مورد هدف مشترک در تفاهم نامه دانست و گفت: باید ببینیم ما به عنوان اعضای یک خانواده در  مجموعه بزرگی  تحت عنوان دانشگاه علوم پزشکی تهران؛ چه کار می توانیم بکنیم و با چه استراتژی ای می توانیم به یک برنامه ارتقا یافته و الگوی قابل قبول برای سایر بیمارستان ها و حتی کشور برسیم.
رئیس دانشکده همچنین همکاری با بیمارستان روزبه را ظرفیت عظیمی برای اجرایی کردن برنامه های جامع تری چون همکاری در مرکز مشاوره روان، برگزاری فلوشیپ در روانپرستاری با مشارکت بیمارستان روزبه، برگزاری همایش ها،  کنگره ها و دوره های آموزشی تخصصی دانست.
دکتر نقوی، رئیس بیمارستان روزبه گفت: ما اعضای یک مجموعه واحد هستیم و همکاریمان با هم مانند همکاری اعضای بدن است. آموزش پرستاری تقویت می شود که جز برنامه شما و برنامه ها و علاقه های ما هم هست. باید سعی کنیم شرایط را برای این که این هدف بهتر بتواند حاصل شود، مهیا کنیم.
دکتر نقوی گفت: ما در یک طرف آموزش تئوری را بدون دسترسی قابل توجه و سیستماتیک به امکانات بالینی داریم و این طرف هم شرایط خدمت رسانی بالینی فراهم هست و یک تجربه عملی خوب از طرف همکاران ما که در طول سالیان طولانی به دست آمده است.
وی ادامه داد: تسلطی که همکاران پیدا کردند حتی آن عده ای که رسما مدرک روانپرستاری ندارند هم باز در جریان تجربه طولانی در بیمارستان روانپزشکی و در همکاری با اساتید روانشناسان یک جور آمادگی ها و شایستگی هایی پیدا کرده اند که نمی توان به راحتی از کنار آن گذشت.
رئیس بیمارستان گفت: احساس ما این بود که اگر این نگاه آکادمیک و علمی عجین شود با تجربه عملی، قاعدتا به نفع همه خواهد بود. هم ما در اینجا آمادگی بیشتری برای ارائه خدمت پیدا خواهیم کرد و هم آن طرف شما احساس می کنید نقش و رسالت خودتان را بهتر ایفا کرده اید.
دکتر نقوی اظهار داشت: در مورد دانشجویان پرستاری به طور خاص به این فکر هستم که وقتی دانشجو اینجا می آید حداکثر استفاده را ببرد و آموزش غنی تر و با کیفیت بالاتر داشته باشد.
وی گفت: ما در کلیت طرح بحثی نداریم و با هم یک مسیر را دنبال می کنیم؛ می خواهیم شیوه های اجرایی آن را با هم هماهنگ کنیم.
وی ادامه داد: ما می خواهیم آموزشی که به دانشجوی پرستاری ارائه می شود آموزشی کامل تر و غنی تر باشد و ارزشیابی اش هم ارزشیابی معنی دار تری باشد. آموزش روانپرستاری به دانشجویان پرستاری جزء وظایف ماست و برایمان ارزشمند است که نقشی را در این زمینه ایفا کنیم.
وی گفت: اگر نیاز است همکاران ما ملاحظاتی را در نظر بگیرند که برای شما مهم است؛ آن را منتقل کنید و آنها هم با شما همراه خواهند بود. اگر لازم است در مواردی همکاران ما توجیه شوند شما می توانید این توضیح را داشته باشید که چه جنبه هایی برای شما مهم است. تلقی من این است که اگر دانشجویان خودشان را مهمانی فرض کنند که اصلا هیچ کاری با صاحب خانه ندارد و باید پاسخگوی فرد دیگری در جای دیگری باشد. این گونه ممکن است کار توسط دانشجو چندان جدی گرفته نشود.
دکتر نقوی افزود: وقتی دانشجویان در بیمارستان روانپزشکی که کار بالینی روزمره انجام می دهد؛ حضور پیدا می کنند نیاز است یک سری ملاحظات را در نظر بگیرند. همراهی و هماهنگی و منضبط شدن برای جلوگیری از مسائل و مشکلات وجهی است که بسیار مهم است.
وی همکاری و شرکت در مسائل و طرح های پژوهشی را سومین مورد درخواستی بیمارستان دانست.
رئیس بیمارستان گفت: در نهایت تلقی ما این است که اگر کار به صورت مشترک انجام شود قطعا نتیجه بهتری به دست خواهد آمد. ما از همکاری استقبال می کنیم و معتقدیم باید چارچوب های استاندارد این نوع همکاری ها لحاظ شود تا حق و حقوق افرادی که در آن نقش دارند مورد توجه قرار گیرد.
دکتر شریفی تعامل بین بیمارستان و دانشکده را مربوط به سالیان زیاد دانست و گفت: از چند سال قبل بحث این بود که این تعامل باید مشخص تر شود و امکان همکاری بیشتر فراهم شود.
وی ضمن استقبال از هر گونه همکاری در جهت ارتقای آموزش دوجانبه گفت: دو نکته را باید در نظر بگیریم؛ هدف ما در دانشگاه و بیمارستان از یک طرف بحث آموزش،حقوق بیمار و ضابطه مندی است که باید لحاظ شود و دیگری بحث نظارت و ارزیابی است که باید بیمارستان در آن نقش بیشتری داشته باشد.
دکتر وسکوئی؛ مدیر پرستاری دانشگاه نیز استفاده از عنوان تفاهم نامه برای همکاری مشترک دانشکده و بیمارستان را چندان مناسب ندانست و گفت: تفاهم نامه برای همکاری دو مرکز جدا از هم است. دانشگاه علوم پزشکی تهران شامل تعدادی دانشکده است و بیمارستان های آموزشی اش برای تربیت دانشجویان این دانشکده طراحی شده است. در دانشگاه تهران این بستر فراهم شده است که دانشجو در این مکان درس بخواند.
وی با اشاره به تعداد بالای دانشجویان در بخش ها گفت: تعداد زیاد دانشجو در بخش می تواند ایجاد مشکل کند؛ اما این هم دست دانشکده نیست. ما در دانشگاه بحران نیروی انسانی داریم و دانشکده را مجبور کردیم که سه برابر ظرفیتش دانشجو بگیرد.
مدیر پرستاری دانشگاه اظهار داشت: تربیت دانشجوی لیسانس سخت است. معدل محور است؛ و نه پایان نامه دارد و نه مقاله.  برای دانشکده خیلی به نفع است که دانشجوی تحصیلات تکمیلی بگیرد تا همه چیز برایش آورده داشته باشد. ما دانشکده ها را وادار کردیم که دانشجوی لیسانس  بگیرید و سه برابر ظرفیت هم بگیرید. دانشکده هم باید در همین فضا این آموزش را داشته باشد و نمی تواند دانشجویش را به بیمارستان های دیگر ببرد. زمان هم دست دانشکده نیست؛ کریکولوم آموزشی به طور دقیق مشخص کرده است که دانشجو در هر ترم چه دروسی را باید بخواند و براساس کریکولوم درس ها را باید بگذراند. عملا دانشکده مجبور است دانشجو را در این بستر به جلو ببرد.
دکتر وسکوئی ادامه داد: اما چه کنیم که نتیجه مطلوب به دست بیاید و دانشجو در بیمارستان خوب مدیریت شود و تبدیل به خروجی با کیفیتی شود. باید برای این که دانشجو در بیمارستان رها نشود و به آدم هایی که پایه علمی و تجربه طولانی دارند به عنوان منتور متصل شوند، طرح و برنامه داد.
وسکوئی دانشجو را کمکی برای بیمارستان برای کمبود نیروی انسانی دانست و گفت: می توان نیروهای صبح بیمارستان را کمتر کرده و از نیروی دانشجویی استفاده کرد. اگر دانشجو هدفمند وارد شده باشد می تواند بسیار کمک کننده باشد.
وی گفت: ما تعداد زیادی نیروی انسانی کارشناس باسواد و با تجربه درمجموعه داریم که برای ما یک سرمایه هستند. اینکه برقراری این ارتباط چطور باشد و نظام پرداختی اش چگونه؛ چیزی است که داریم با دانشکده روی آن کار می کنیم. پرداخت حقوق و یا احتساب ساعت برای تحصیل کارکنان مواردی است که باید در مورد آنها طرح داده شود. باید قانون وجود داشته باشد و دانشجوی پرستاری باید در چارچوب قرار گیرد. باید برای روز به روز حضور دانشجویان در بیمارستان برنامه ریزی شود و هر روزش باید نتیجه دار باشد.
دکتر وسکوئی در مورد مشارکت اساتید بیمارستان در پایان نامه های دانشجویی هم گفت: دانشجوی پرستاری که کارشناسی ارشد روان پرستاری را می خواند باید در فیلدهای بالینی دانشگاه کار خودش را انجام دهد؛ باید نمونه هایش را بتواند از بیمارستان های دانشگاه بگیرد؛ این تعامل دو طرفه باشد.
دکتر قدیریان، عضو هیات علمی گروه آموزشی روانپرستاری گفت: در گام اول بحث ما این بود که همکاری مان را فارغ از مراقبت در بخش های بیمارستان گسترش دهیم. بحث این بود که فضاهای دیگری را برای روانپرستاران مان ایجاد کنیم تا بتوانند در مراقبت اجتماعی و یا برنامه ریزی بیمارستان مشارکت کنند. الان در حال حاضر بحث ما راجع به دانشجویانی است که قرار است در بیمارستان و در بخش ها آموزش ببینند؛ که این بخشی از آموزش ماست. اگر در این زمینه با هم به توافق نرسیم از یک دید وسیع تر دور خواهیم شد.
دکتر شهسواری، معاون آموزشی دانشکده نیز از بازبینی مدل های آموزش بالینی برای بهره بردن از پتانسیل های موجود در بیمارستان ها خبر داد و گفت: هر بیمارستانی شرایط خاص خودش را دارد و باید شرایط هر بیمارستان را در مدل ها لحاظ کرد.
وی ابراز امیدواری کرد تا طراحی و نهایی سازی مدل همکاری بالینی؛ دانشکده بتواند با برنامه ریزی و توزیع بهتر دانشجویان در بخش ها مانع اختلال در عملکرد بیمارستان شود.