متن کامل گزارش به شرح زیر است:

اساتید، دانشجویان و کارکنان عزیز دانشگاه سلام
آذر برای همه ما با نام دانشجو عجین است و این چهارمین آذری بود که من در این سمت در خدمت آنان هستم؛ بنابراین قسمت عمده گزارش این ماه به این موضوع اختصاص خواهد داشت. دانشجویان عصاره دانشگاه هستند و اگرچه هریک از آنان با شخصیت شکل گرفته وارد این مجموعه می‌شوند اما از جهت حرفه ای بیشترین تأثیر را از ما می گیرند. به مناسبت 16 آذر برای اولین بار یکی از نشریات دانشجویی دانشگاه برای مصاحبه وقت خواست که به‌سرعت تنظیم کردم. وقتی متن مصاحبه را در نشریه دیدم با خود فکر کردم ظاهراً دانشجویان ما امانت دارتر از برخی افراد حرفه‌ای هستند، چون هم مصاحبه کم غلط بود و هم بسیار نزدیک به متن گفتگو. برای فرزندان برومند ایران که اکنون دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران هستند، آرزوی موفقیت دارم.

مراسم روز دانشجو با حضور رئیس‌جمهور
مراسم روز 16 آذر امسال با حضور رئیس‌جمهور محترم و وزرای محترم بهداشت، علوم و ارشاد، مشاورین رئیس‌جمهور، مسئولان عالی رتبه کشور، رؤسای دانشگاه‌ها و تعداد زیادی دانشجو از طیف های مختلف در تالار فردوسی دانشگاه تهران برگزار شد. در سه سال گذشته این مراسم در دانشگاه‌های شهید بهشتی، صنعتی شریف و علوم پزشکی ایران برگزار شده بود و این بار دانشگاه تهران میزبان بود. در این نشست بعد از سخنرانی کوتاه آقای دکتر نیلی رئیس دانشگاه تهران، 13 دانشجو از تشکل ها و نهادهای دانشجویی هر یک حدود 5 دقیقه صحبت کردند و سپس آقای دکتر روحانی سخنرانی نسبتاً مبسوطی ایراد کردند. ازنظر من چند نکته مهم در نشست دانشجویی امسال وجود داشت:



1- دانشجویانی که به نمایندگی از تشکل‌های مختلف صحبت می‌کردند بسیار صریح، روشن و بدون لکنت نظرات خود را بیان کردند. این یک نقطه مثبت است که رئیس‌جمهور محترم هم به آن اشاره کردند. همه ما به خاطر داریم که درگذشته نه‌چندان دور چنین مراسمی اصلاً برگزار نمی‌شد یا اگر می‌شد انتقادات بسیار محدود و کنترل شده مطرح می شد و بعضاً با عواقبی هم همراه بود. اینکه دانشجویان هم بتوانند و هم این فرصت در اختیارشان قرار گیرد یک نقطه قوت بزرگ است. همان‌طور که در ردیف اول سالن نشسته بودم و سخنرانی های آتشین دانشجویان را می شنیدم با خود فکر کردم که چند کشور در این منطقه از دنیا وجود دارد که در آن دانشجویان بتوانند به این صورت مطالب خود را در مقابل فرد اول اجرایی کشور بیان کنند.
2- تقریباً همه دانشجویانی که صحبت کردند به‌شدت از عملکرد دولت و شخص رئیس‌جمهور انتقاد کردند. این البته قابل‌درک است که دانشجو باید روبه‌جلو و آرمان خواه باشد اما اینکه در سخنان 13 دانشجو در حضور رئیس‌جمهور فقط نقاط منفی بیان شود و هیچ نکته مثبت جدی مطرح نشود به نظرم غیرمنصفانه و خلاف اصول ارائه بازخورد است. مگر غیرازاین است که این فرصت برای بیان بازخوردها فراهم شده و بازخورد اصول مشخصی دارد؟ حتی اگر فرض کنیم که این مجال فقط برای نقد است مگر غیرازاین است که نقد باید شامل همه ابعاد موضوع اعم از مثبت و منفی و ارائه پیشنهاد‌های اصلاحی باشد؟ این جلسه چنین شکلی نداشت و تقریباً تمام مطالب متوجه ایرادات بود آن هم بدون پیشنهاد اصلاحی.
3- چند تن از دانشجویان در حین صحبت پا را فراتر از دایره ادب گذاشتند و نسبت به رئیس‌جمهور و برخی افراد با ادبیات نامناسب و توهین‌آمیز صحبت کردند. حتی اگر مورد قبلی را اقتضای چنین جلسه‌ای با محوریت دانشجویان فرض کنیم که البته ازنظر من محل بحث است، این روش را به‌هیچ‌وجه نمی‌توان تأیید کرد. رعایت ادب حتی در برخورد با دشمن سیره و توصیه بزرگان دین است و چطور می‌شود ما با ادعای دنباله روی ایشان به گونه دیگر عمل کنیم آن هم در برابر فردی که نماد هویت و اقتدار ملی یک کشور است یعنی رئیس‌جمهور. به نظر می‌رسد برخی از مردم و ازجمله دانشجویان هیجان را بر منطق ترجیح می دهند و این به نظر من یکی از مشکلات مهم جامعه ما است چون باعث می شود تصمیم گیری های ایشان نیز بر پایه هیجان باشد و همه ما می دانیم که عاقبت چنین روشی چگونه خواهد بود. در این میان شعارهای گروه های مختلف دانشجویی حاضر در سالن هم مثل سال های قبل فضا را هیجان‌زده‌تر می کرد و گهگاه هم دانشجویان پشت تریبون خطاب به یکدیگر صحبت می کردند یا در سالن شعار می دادند و این نشان می دهد که فضای مناسب برای گفتگو بین دانشجویان نیز هنوز فراهم نیست و شاید به همین دلیل است که کرسی های آزاداندیشی تاکنون عملاً برگزار نشده است.
4- رئیس جمهور محترم نه تنها در طول صحبت های تند دانشجویان هیچ واکنشی نشان ندادند بلکه در سخنرانی خود نیز بسیار متین و مستدل صحبت کردند و از منظری به موضوع نگاه کردند که جامع اطراف و دیدگاه ها بود. آنچه در بیانات دانشجویان آمده بود تقریباً موضوع بحث رئیس‌جمهور قرار گرفت و ایشان ضمن اشاره به دستاوردهای دولت به‌طور صریح درباره مواردی که مشکلات ادامه دارد توضیح دادند. تأکید ایشان در یک کلام بر این بود که ما هرجا دستاوردی داشته ایم محصول «اجماع و اتفاق» بوده است و از اینکه وقتمان برای تعارضات بی حاصل و جناحی گرفته شود گله کردند. شخصاً از سخنرانی حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر حسن روحانی بسیار لذت بردم.
گذشته از همه اینها، دانشجو هیجانی و پرشور است و این بد نیست اما باید به همین اندازه مستقل هم باشد. دراین‌باره در بخش سومین جشنواره دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیشتر خواهم گفت.

حضور وزیر بهداشت در برنامه ثریا ( + فیلم )



در بیست و چهارم آذرماه وزیر محترم بهداشت در برنامه تلویزیونی ثریا حاضر شد. این همان برنامه‌ای است که 2 سال قبل به‌شدت به طرح تحول سلامت و البته پزشکان حمله کرد و اعداد و ارقام عجیبی را نمایش داد که نتیجه بگیرد طرح تحول سلامت در جهت خدمت به پزشکان و افزایش درآمد آنان اجرا شده است. تقریباً همان اتفاق اما این بار در حضور وزیر بهداشت تکرار شد و مسیری تعقیب شد که در آن جز تخریب چیزی وجود نداشت. این موضوع از دو جهت قابل‌تأمل است که بی‌ارتباط به بحث جلسه دانشجویی در حضور رئیس‌جمهور هم نیست.
نکته اول اینکه چطور ممکن است طرحی که تقریباً تمام مسئولین ارشد کشور بارها به منافع حاصل از آن برای مردم اذعان کرده اند هیچ نکته مثبت قابل بیانی نداشته باشد که در یک برنامه از مهمترین شبکه تلویزیونی سراسر کشور بشود به آن اشاره کرد. این که ما در رسانه ملی به یک طرح ملی چنان حمله کنیم که انگار از اساس غلط و باعث خسران کشور است، روش قابل قبولی است؟ چه دستاوردی از این روش به دست خواهد آمد؟ البته طرح تحول سلامت دارای نقاط قوت و ضعف مختلفی است که علت بسیاری از آنها را باید در پس‌زمینه‌های اجتماعی- اقتصادی- فرهنگی جامعه جستجو کرد. روشی مانند پرداخت کارانه که حدود 20 سال قبل انتخاب شد و امروزه خیلی موردتهاجم قرار می گیرد، معلول همین پس‌زمینه‌ها است و اکنون شاید بتوان دوباره آن را موردنقد و بررسی قرار داد. اگر بنای رسانه بر اطلاع‌رسانی و شفاف‌سازی است تمام ابزارهای لازم برای این کار را در دست دارد و می تواند به‌خوبی از آنها استفاده کند. همین برنامه اگر هدفی غیر از تخریب داشت می توانست با بیان ابعاد مختلف طرح و عوامل مختلف اقتصادی اجتماعی مرتبط با آن بهترین فرصت را برای نقد آن فراهم کند اما ورود به بحث و شیوه اجرای برنامه به صورتی بود که هر بیننده ای می توانست به‌سرعت متوجه جهت برنامه شود. همین روش بود که باعث شد آقای دکتر هاشمی به‌صراحت اعلام کنند که با این روش مردم به رسانه اعتماد نخواهند کرد.
نکته دوم اینکه همه می دانیم میزان رضایت مردم از وزارت بهداشت علیرغم نارسایی های مزمن و متعددی که وجود داشته، در طی سه سال گذشته به‌طور چشمگیری افزایش یافته و این دستگاه طبق گزارش‌های رسمی در نظرسنجی ها بیش از سی رتبه ارتقا داشته و در ردیف سه دستگاه اول ازاین‌جهت قرار گرفته است. آیا ما برای همین مردم برنامه تهیه می کنیم یا برای کسان دیگری؟ اگرچه برای خالی نبودن عریضه در گزارشی که از پشت نرده های بعضی بیمارستان های بزرگ دانشگاهی شهر تهران تهیه شده بود چند نقطه‌نظر مثبت هم مطرح شد، اما آیا بینندگان چنین برنامه ای هدف آنرا درک نمی کنند؟ آیا واقعاً تصور می کنیم نشان دادن محرومیت های روستاهای دورافتاده ای در جنوب استان کرمان بیانگر وضعیت سلامت کشور است؟ شکی نیست که ما کمبودهای بسیاری در ارائه انواع خدمات و از جمله خدمات سلامت، در کشور داریم و شکی نیست که امکان رفع همه این کمبودها با منابع فعلی کشور وجود ندارد. شاید وزیر بهداشت اولین سیاستمداری باشد که این موضوع را به‌طور شفاف بیان کرد. هیچ کشوری در دنیا نتوانسته است موضوع عدالت در سلامت را حل کند حتی کشوری مثل سوئد با 10 میلیون نفر جمعیت و سرانه سلامت چند هزار دلاری؛ چنانچه وزیر بهداشت این کشور در سخنرانی خود در دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان کرد؛ اما نکته اینجاست که اتفاقاً آنچه در سه سال گذشته در این حوزه اتفاق افتاده عمدتاً حول دو محور حمایت مالی و افزایش دسترسی است که هر دو از ابعاد مهم عدالت در سلامت هستند و مردم بدون شک این تغییر را به‌خوبی احساس می-کنند؛ بنابراین منصفانه این است که ضمن تأیید این دو هدف بزرگ طرح تحول سلامت، درباره بخش هایی از آن که محل بحث است صحبت کنیم و با بیان ایرادات، راه‌حل کارشناسانه پیشنهاد کنیم.
برداشت نهایی من از این برنامه تقریباً دوساعته تحمل و صراحت بیان وزیر بهداشت در مقابل حملات غیرمنطقی مجری برنامه و نادیده گرفتن منافع حاصل از یک طرح بزرگ ملی برای تخریب یک عضو دولت یا کل آن بود. ما در کشور آن قدر منابع انسانی و انرژی نداریم که صرف جدال با یکدیگر کنیم گذشته از آن که بد نیست ببینیم حاصل جدال های گذشته برای کشور چه بوده است. نقد، چنانچه رئیس‌جمهور محترم در مراسم روز دانشجو گفتند حق مردم و نیاز دولت است اما تخریب ...
نقد، چنانچه رئیس جمهور محترم در مراسم روز دانشجو گفتند حق مردم و نیاز دولت است اما تخریب موضوع دیگری است. ادبیات توهین آمیز با دولتمردی که خود را در معرض نقد صریح قرار می دهد یا سیاه نمایی طرحی که توانسته رضایتمندی بخش قابل توجهی از جامعه را به خود جلب کند خدمت نیست، بلکه تبدیل فرصت به تهدید است. فرصت امیدبخشی بابت دستاوردهای کشور بجای تهدید بی‌اخلاقی و بی‌اعتمادی.

سومین جشنواره دانشجویی دانشگاه



به همت معاونت دانشجویی و سایر همکارانم در دانشگاه، سومین جشنواره دانشجویی ابن‌سینا در عصر روز 16 آذر برگزار شد. امسال هم این جشنواره با استقبال خوبی از طرف دانشجویان عزیز ما روبرو شد و بیش از 500 درخواست برای شرکت در آن در سایت جشنواره ثبت شد که از بین آنها 42 نفر برگزیده شدند. همچنین از 13 دانشجو که طبق آیین نامه دانشجوی نمونه کشوری از دانشگاه ما معرفی شده بودند تقدیر شد. لازم به ذکر است که مبنای شرکت در این جشنواره داوطلبی است بنابراین رقابت بین افرادی است که در سایت جشنواره ثبت‌نام کرده اند. حضور دانشجویان در مراسم پایانی نیز چشمگیر بود و مثل دو سال قبل مملو از نشاط. ضمن تشکر از همه دست اندرکاران و داوران جشنواره، بسیار خوشحالم که برای سومین بار فرصت حضور در این مراسم باشکوه را داشتم. برنامه فقط دو سخنرانی داشت و این هم یکی از نقاط قوت آن بود. آقای دکتر محقق گزارش جشنواره را بیان کردند و من هم درباره لزوم چندبعدی بودن دانشجو بخصوص در گروه پزشکی تأکید کردم که در بخش بعد به آن می پردازم.
دانشجو و سیاست
دانشجو طبق تعریف عرفی کسی است که درس می خواند اما این شرط لازم است و نه کافی. دانشگاه علاوه بر آموزش و پژوهش محل رشد فردی دانشجویان در ابعاد مختلف است و این شروع فرایند جامعه پذیری برای آنان است. به همین جهت ابعاد مختلف فرهنگی، هنری، ورزشی، مذهبی و اجتماعی علاوه بر بخش های آموزش و پژوهش در جشنواره دانشجویی ما مدنظر قرار گرفته است. مسائل سیاسی هم به‌عنوان بخش مهمی از موضوعات اجتماعی باید موردتوجه دانشجویان باشد؛ اما نکته ای که من به آن اشاره کردم لزوم نگاه مستقل دانشجویان به مسائل سیاسی است. اینکه دانشجو نسبت به موضوعات سیاسی داخلی و بین المللی حساس باشد نه‌تنها خوب بلکه ضروری است؛ اما اینکه دانشگاه و دانشجو محل و ابزاری برای استفاده جریانات سیاسی باشند نه‌تنها بد بلکه تهدید است. کسانی که اوایل انقلاب را به خاطر دارند خوب می دانند که استفاده تشکیلات سیاسی از محیط دانشگاه باعث تبدیل اتاق های دانشکده ها به محیطی شبیه خانه تیمی شد و همین امر پس از درگیری های بی حاصل منجر به تعطیلی دانشگاه ها شد. کار سیاسی الزامات و قواعدی دارد که باید رعایت شود و محل نشست های احزاب و گروه های سیاسی هم باید مشخص باشد. بدون شک محل آن در دانشگاه نیست اگرچه دانشگاه محلی برای تضارب افکار است. این دو نکته مورد تأکید من بوده و هست که اولاً دانشگاه محل فعالیت های سیاسی احزاب و گروه ها نیست و ثانیاً دانشجو باید با نگاه مستقل وارد این موضوعات شود. راه این کار هم برگزاری همان کرسی های آزاداندیشی است که علیرغم تأکیدات مکرر رهبر معظم انقلاب هنوز عملی نشده است. ما هم در این موضوع بی تقصیر نیستیم اگرچه به نظر می رسد هنوز جامعه نیز آمادگی و تحمل لازم برای شنیدن نظر مخالف را ندارد و «آزاداندیشی» به معنای واقعی موضوع جدیدی است.
نگاه من به ورود دانشجویان به مسائل سیاسی بارها به این صورت سوءتعبیر شده که رئیس دانشگاه معتقد است دانشجو باید فقط درس بخواند. فکر کنم توضیحات فوق برای تبیین واقعیت کافی باشد.

دکتر مصطفی محقق

دکتر مصطفی محقق را اولین بار اوایل دهه 80 در سمت مشاور اجرایی در معاونت پژوهشی دانشگاه ملاقات کردم. از سال 84 که ایشان عهده دار معاونت دانشجویی دانشگاه شدند تاکنون به صور مختلف با هم همکار بودیم و تقریباً در تمام این مدت هر دو در هیئت‌رئیسه دانشگاه حضور داشتیم، البته من به‌حسب سمت روی صندلی های مختلفی نشستم و ایشان در این 11 سال صندلی ثابتی داشتند. دکتر محقق فردی درستکار، وقت گذار، خوش رو، صبور، خونسرد و بادرایت و در یک کلام مدیری تمام‌عیار هستند و در سمت معاونت دانشجویی که از مشکل ترین مشاغل دانشگاه است بحران های بزرگی مانند حوادث سال 88 و جریانات متعاقب ادغام و انتزاع دو دانشگاه را در بخش دانشجویی به‌خوبی اداره کردند. بسیاری از خدمات ایشان در طی بحران های مذکور هنوز هم علنی نشده و اکثر دانشگاهیان از آن بی‌اطلاع هستند. خدمات دکتر محقق به دانشگاه به‌واقع شایسته تقدیر است. از حدود یک سال قبل با توجه به اینکه دوره مدیریت ایشان در این سمت به 10 سال رسیده بود بنابر جابجایی داشتیم اما به گزینه مناسب نرسیدیم. اوایل امسال از ایشان خواستم که با توجه به تغییرات بیمارستان یاس (جامع زنان) سرپرستی این بیمارستان را قبول کنند که با بزرگواری پذیرفتند و قرار شد برای معاونت دانشجویی جایگزینی پیدا کنیم. این کار البته چندین ماه طول کشید و در آذرماه با قبول مسئولیت از طرف آقای دکتر حلبچی، دانشیار و مدیر گروه پزشکی ورزشی دانشگاه، به سرانجام رسید. البته آقای دکتر محقق به‌عنوان مشاور در امور دانشجویی و فرهنگی همچنان در کنار هیئت‌رئیسه دانشگاه خواهند بود و این موضوعی است که ازطرف تمام اعضای هیئت‌رئیسه و بخصوص آقای دکتر حلبچی مورد استقبال قرار گرفت چراکه تجربیات ایشان برای همه ما سودمند است. لازم می دانم از تمام زحمات این برادر بزرگوار تشکر کنم بخصوص که در محیطی کار کردند که در آن ابراز رضایت خیلی به‌ندرت به گوش می خورد و در عوض همیشه سیل درخواست ها و شکایت ها در جریان است. بدون شک اجر کار در چنین محیطی به‌مراتب بیشتر است. برای آقای دکتر حلبچی هم که خود سابقه طولانی در این حوزه دارند و با ازخودگذشتگی این مسئولیت را در شرایط سخت مالی دانشگاه پذیرفتند، آرزوی موفقیت و سربلندی دارم.
مجدداً باید تأکید کنم مدیریت اجرایی موفق دوره ای دارد که عموماً بیش از 10 سال نیست و گاهی عوارضی هم به دنبال دارد و این نگاه موردتوافق هیئت‌رئیسه دانشگاه است؛ بنابراین ما علی‌الاصول بر این مبنا حرکت می کنیم اگرچه در مواردی هم ممکن است به دلایل مختلف و مهم‌تر از همه نداشتن جایگزین مناسب موفق به انجام آن نشویم. نداشتن جایگزین می‌تواند به دلیل فراهم نشدن فرصت رشد برای دیگران یا عدم آشنایی با نیروهای جوان باشد و گاهی هم به دلیل عدم تمایل افراد توانمند به انجام کار اجرایی.



رویدادها
در آذرماه رویدادهای متعددی داشتیم که می خواستم درباره آنها مطالبی را عرض کنم اما به دلیل طولانی شدن گزارش صرف‌نظر می کنم و به سه مورد اشاره کوتاهی خواهم کرد.
در روز 4 آذرماه اولین مانور بحران دانشگاه به‌صورت فیزیکی در ستاد و مجتمع بیمارستانی امام خمینی برگزار شد. اخبار این مانور در سایت دانشگاه منعکس شد و در این گزارش علاوه بر ابراز تشکر از همکاران معاونت درمان، مجتمع امام خمینی و بیمارستان دکتر شریعتی که حضور فعال و چشمگیری در برگزاری آن داشتند، لازم می دانم بر اهمیت حفظ آمادگی برای مقابله با انواع بحران که در کشور ما و منطقه روی می دهد تأکید کنم. ما در منطقه ای بحرانی زندگی می کنیم و در داخل کشور نیز بحران های مختلفی را تجربه کرده و خواهیم کرد. اگرچه قدیمی‌ترها سابقه بحران بزرگی مانند جنگ را در ذهن خود دارند اما نسل بعدی هم باید برای شرایط مشابه آمادگی داشته باشد در غیر این صورت نخواهیم توانست وظیفه اجتماعی خود را در شرایط خاص به‌خوبی انجام دهیم.
در همین ماه و به دنبال مکاتبه ای در مورد توانمندسازی کارکنان در بخش پرستاری، واکنش عجیبی از طرف برخی گروه ها بخصوص در فضای مجازی اتفاق افتاد که برای من باعث تعجب بود و در بخش حواشی به آن اشاره می کنم. صورت مسئله این است که دانشگاه موظف به ارائه دوره های توانمندسازی برای کارکنان است و طبق مصوبه هیئت‌امنای دانشگاه که مربوط به سال ها قبل است، مجاز است که در صورت طی موفق دوره های توانمندسازی موردنیاز برحسب مشاغل و محل خدمت، اگر مجموع این دوره ها معادل یک مقطع بالاتر تحصیلی شده باشد برای کارکنان خود مزایای مقطع بالاتر را منظور نماید. علت این تصمیم مترقی و خردمندانه هیئت‌امنا در آن زمان هم مشخص است و آن ایجاد انگیزه بیشتر برای کارکنان در جهت ارتقاء فردی بدون جداشدن از محیط کار است. واکنش گروهی از دوستان پرستاری دراین‌باره اگر به جهت سوءبرداشت ناشی از متن مکاتبه باشد قابل‌درک است ولی تداوم آن پس از بیان توضیحات و ارسال نامه اصلاحیه خیلی مفهوم نیست. جالب اینکه اکثریت قریب به‌اتفاق همکاران گروه پرستاری بالینی از این طرح استقبال کردند و به گزارش مدیر محترم پرستاری دانشگاه بیش از 1000 نفر برای شرکت در آن متقاضی بودند. به‌هرحال ما در جهت اجرای تصمیمات هیئت‌امنای دانشگاه حرکت می کنیم و اگر در این گروه ملاحظاتی وجود داشته باشد، اولویت اجرا به سایر مشاغل دانشگاه داده خواهد شد.
مقارن با ایام مبارک میلاد پیامبر رحمت و امام صادق علیهماالسلام، کارانه تیرماه کارکنان و خردادماه پزشکان پرداخت شد. این خبر خوبی است چون کارانه پرداخت شده و خبر بدی است چون با فاصله 6 ماه انجام شده است. همکاران به یاد دارند که روند پرداخت کارانه در دانشگاه تقریباً منظم و ماهانه و با فاصله سه ماه بود اما از آغاز سال 95 این روند به علت عدم دریافت مطالبات دانشگاه از بیمه ها نامنظم شد و اکنون بیم آن می‌رود که با تعویق بیشتر روبرو شود. البته در بسیاری از بیمارستان های کشور تأخیر حدود یک سال وجود دارد اما انتظار در دانشگاه ما به گونه دیگر است. ما در وهله نخست از تمام قدرت مانور دانشگاه برای حفظ روند پرداخت استفاده کردیم و اگر قرار بود بیمارستان ها با موجودی خود کارانه را پرداخت کنند عموماً بیش از یک سال تأخیر داشتند. در مرحله بعد با توجه به مشکلات ناشی از تأخیر پرداخت برای کارکنان، کارانه این گروه یک ماه جلوتر پرداخت شد. ما تمام اقدامات ممکن برای حفظ روند فعلی را انجام خواهیم داد اما طلب بیش از 900 میلیارد تومانی مجموعه دانشگاه از بیمه ها افق را تیره کرده است. امیدوارم با پیگیری‌های انجام شده گشایشی در این امر رخ دهد.

حاشیه
فضای مجازی در آذرماه بار دیگر چهره منفی خود را به ما نشان داد. بخصوص اکنون که کانال ها جای سایت های با شناسنامه و بی شناسنامه را گرفته اند و هر خبر یا گزارش یا نقل‌قول یا تحلیل غیر مستند و خلاف واقع را به‌سادگی منتشر می کنند. تخریب افراد در این فضا هم امری بسیار عادی و روزمره شده و متأسفانه به دلیل عدم دقت کافی کاربران، گاهی اطلاعات مطلقاً نادرست به‌صورت حقایق قطعی جلوه داده می شوند. فقط درباره دو موضوع توانمندسازی کارکنان و تغییر معاونت دانشجویی دانشگاه مقادیر زیادی مطالب خلاف در همین فضاها منتشر شد. البته روشن است که افراد عاقل هر روایتی را معتبر نمی شناسند چنانچه خداوند در سوره حجرات آیه 6 فرموده که اگر خبری به شما رسید آن را بررسی کنید تا از روی نادانی تصمیمی نگیرید که بعداً از آن پشیمان شوید. به نظر من آنچه در فضای مجازی به‌سرعت، بدون کنترل و بدون هرگونه پاسخگویی منتشر می‌شود، مصداق دقیق این آیه در عصر ما است و این وظیفه هر انسان عاقلی است که قبل از هر قضاوتی صحت مطالب را بررسی کند. البته شاید برخی افراد با تصوراتی نسبت به بنده یا بعضی از همکاران این‌گونه فضاها را رقم می زنند اما خوشبختانه آنان که سودایی در سر ندارند، به سردرد هم مبتلا نمی‌شوند که «و الّذين لا يشْهدون الزّور و إذا مرّوا باللّغْو مرّوا کراماً»(سوره فرقان آیه 72)

سخن آخر
آذرماه 95 به عطر میلاد پیامبر رحمت، حضرت ختمی‌مرتبت؛ و دردانه خاندان عصمت، صادق آل محمد علیهماالسلام معطر بود. از او که رحمتاً للعالمین است مدد می طلبیم و به رئیس مذهبمان توسل می‌جوییم که در مسیر رضای حضرت دوست حرکت کنیم.

دکتر علی جعفریان
آذر 95
دسترسی به سایت اختصاصی رییس دانشگاه و گزارش های ماهانه قبلی