به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران معاونت فرهنگی و دانشجویی، متن پیام به شرح زیر است:

20 فروردین، منطقه فکه در جبهه جنوب، یک مین قدیمی سید مرتضی آوینی را که مردم با صدای او در مستندهای روایت فتح مأنوس بودند، به خیل شهدا ملحق نمود.
شهیدی که همان قدر که به روایت تصویری از مسائل دفاع مقدس و انقلاب پایبند بود، به نوشتن از آفت های انقلاب نیز اهتمام داشت و خاری بود در چشم منافقینی که در گوشه گوشه نهادهای فرهنگی خزیده بودند و تئوری های استعماری را پیاده می نمودند.
آوینی همان قدر که اهل عمل بود، اهل قلم نیز بود و همین او را سید شهیدان اهل قلم نمود. راز ماندگاری او را می توان در جملات زیر از یکی از کتاب هایش به نام آینه جادو دریافت: «با شروع انقلاب، حقیر تمام نوشته های خویش را، اعم از تراوشات فلسفی، داستانهای کوتاه، اشعار و ... در چند گونی ریختم و سوزاندم و تصمیم گرفتم که دیگر چیزی که «حدیث نفس» باشد، ننویسم و دیگر از «خودم» سخن به میان نیاورم.
هنر امروز متأسفانه حدیث نفس است و هنرمندان گرفتار خودشان هستند. به فرموده حافظ «تو خود حجاب خودی حافظ از میان برخیز»، سعی کردم که «خودم» را از میان بردارم تا هر چه هست «خدا» باشد و خدا را شکر، بر این تصمیم وفادار مانده ام. البته آنچه که انسان می نویسد، همیشه تراوشات درونی خود اوست. اما اگر انسان خود را در خدا فانی کند، آن گاه این خداست که در آثار او جلوه گر می شود. حقیر این چنین ادعایی ندارم، اما سعی ام بر این بوده است.»
به قول خودش با زندگی به سبک و سیاق متظاهران به روشنفکری بیگانه نبود و سالهای متعددی را قبل از انقلاب با «تظاهر به دانایی» در شب نشینی ها و کافه روی ها و مباحثات بیهوده با ریش پروفسوری و سبیل نیچه ای گذرانده بود، ولی انقلاب و نفس امام خمینی (ره) او را بیدار کرده بود تا بفهمد که باید در جستجوی حقیقت و دانایی بود نه متظاهر به دانایی. روحش شاد، راهش پررهرو باد.

دکتر مهدی ابراهیمی
معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه