برنامه‌ای تحت عنوان مشاهده آموزش همتایان یا برنامه ماه در حوزه معاونت آموزشی دانشگاه در دست اجراست. این برنامه اساساً چه هدفی را دنبال می‌کند؟
یکی از برنامه‌هایی که معاونت آموزشی دانشگاه از طریق مرکز مطالعات و توسعه دانشگاه پیاده می‌کند، طرح مشاهده آموزش همتایان یا به‌صورت خلاصه برنامه ماه است. در واقع از سال‌های قبل ما برنامه‌های توانمندسازی را در مرکز مطالعات و توسعه آموزش دانشگاه داشتیم و بیشتر از بیست سال است که این برنامه‌ها در قالب دوره‌ها و کورس های مشخصی برگزار می‌شود. بسیاری از اساتید در بعضی از آنها شرکت کرده‌اند مثلاً در قالب دوره‌های کوتاه‌مدت آموزش پزشکی یا در گذشته‌های دور، فنون و مهارت‌های تدریس و در حال حاضر هم‌دوره مهارت‌های پایه را داریم. همچنین کارگاه‌های آموزشی پیشرفته برگزار می‌شوند و در این چند سال برنامه‌های متعددی بوده است.
اخیراً این بحث مطرح شد که ساماندهی مشخصی در برنامه‌های توانمندسازی داشته باشیم و در نتیجه سندی به‌عنوان برنامه جامع توانمندسازی آموزشی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه تنظیم شد و به پیشنهاد معاونت آموزشی دانشگاه در دستور کار شورای دانشگاه قرار گرفت و نهایتاً در مردادماه 94 به تصویب رسید. یکی از اجزای اصلی این برنامه مشخص کردن انواع برنامه‌های توانمندسازی بود که در دانشگاه در حوزه آموزش برگزار می‌شود. یکی از محورهای اصلی این سند این بود که برنامه‌های توانمندسازی را محدود به کارگاه و دوره نکنیم بلکه طیف وسیع‌تری از فعالیت‌ها را در نظر بگیریم.
یکی از فعالیت‌هایی که پیش‌بینی‌شده بود و خوشحالم عرض کنم که الحمدالله به مرحله اجرا در آمد همین برنامه مشاهده آموزش همتایان است که در زبان انگلیسی Peer Observation of Teaching  به آن اطلاق می‌شود. ابتدا بررسی متون انجام شد و مدل‌های مختلف در دنیا دیده شد و نهایتاً مناسب‌ترین آنها با توجه به شرایط ما در دانشگاه انتخاب شد. سپس جزئیات و دستورالعمل اجرایی مربوط به برنامه آماده شد و در جلسات با مدیران دفاتر توسعه آموزش بررسی شد و در نهایت بعد از بررسی شورای آموزشی دانشگاه به تصویب رسید.
بنابراین ما الان طرحی را داریم که بر اساس آن به‌طور مشخص این امکان فراهم‌شده است که بتوانیم از حضور افراد متبحر و با تجربه در کلاس‌ها و محیط‌های آموزشی برای توانمندسازی استفاده کنیم. در واقع به‌جای اینکه فقط در محیط‌های مدیریت‌شده مثل یک کارگاه در بحث توسعه آموزش و ارتقا کیفیت آموزش فکر کنیم، در محیط‌های واقعی‌تری مثل کلاس درس، محیط راند بالینی، اتاق عمل، درمانگاه، آزمایشگاه و فضاهای دیگر از این تجربه استفاده کنیم.
درواقع این طرح جدید نیست و بسیاری از اعضای هیئت‌علمی قدیمی‌تر ما این تجربه را دارند که در دورانی که هیئت‌علمی دانشگاه شدند همین شرایط برایشان فراهم شد. برخی از اعضای هیئت‌علمی با سابقه و اساتید در کلاس ما حاضر می‌شدند و به ما کمک و راهنمایی می‌کردند. ولی واقعیت این است که فرآیندی که در سنوات گذشته وجود داشت به‌تدریج فراموش شد و در سال‌های اخیر به‌طور غالب و برجسته در دانشگاه دیده نمی‌شود. هدف طرح ماه احیای همان کاری است که در گذشته هم به شکلی انجام می‌شد که البته طبیعتاً ما آن را نظام‌مند کردیم و چارچوب مشخصی دادیم.
بنابراین اگر بخواهم به طور خلاصه ذکر کنم هدف برنامه ماه، ارتقای کیفیت آموزش از طریق فراهم کردن فرصتی است که اعضای هیئت‌علمی با تجربه در محیط آموزشی هیئت علمی حضور پیدا کنند و بدون آن که مداخله مستقیم انجام دهند در ارتباط با اینکه چطور می‌شود این فعالیت آموزشی را ارتقا داد و کیفیت آن را بالاتر برد کمک کنند و مشاوره و راهنمایی بدهند.

به‌این‌ترتیب، هدف این برنامه ارزشیابی مدرسان و دادن نمره به عملکرد آنها نیست. آیا تضمین می‌کنید که واقعاً از نتایج آن به‌منظور ارزشیابی مثلاً هنگام ترفیع و ارتقا استفاده نشود؟
بنده اعلام می‌کنم که در این برنامه قرار نیست به کسی نمره داده شود و قرار نیست هیأت علمی ارزشیابی شوند. قرار نیست قضاوت خاصی در مورد اینکه استاد خوب یا بد عمل کرده است بشود. اما به‌هرحال ممکن است این ذهنیت پیش آید که این‌طور گفته‌شده است اما بعداً زمانی که پرونده هیات علمی برای ارتقا مورد بررسی قرار می‌گیرد، همان کاری که گفته‌شده بود انجام نمی‌شود، مبنای کار قرار می‌گیرد. یعنی الان بگوییم که این طرح در راستای بهبود و ارتقای کیفیت است اما پس از مدتی در زمان بررسی پرونده همین نتایج را بر داریم و مبنای تصمیم‌گیری قرار دهیم.
ممکن است این بحث‌ها بین اعضای محترم هیات علمی مطرح شود و ما دقیقاً به همین خاطر برای اینکه این اطمینان خاطر به وجود بیاید که از نتیجه این مشاهده در آینده هیچ استفاده‌ای نخواهد شد، تمام تمهیدات را در نظر گرفتیم که اساس شرایط این موضوع اتفاق نیفتد. ما به این فکر کردیم که چگونه می‌توانیم این قضیه را تضمین کنیم و فکر کردیم بهترین راه این است که اساساً هیچ مستندی دست ما وجود نداشته باشد تا بتوان از آن استفاده کرد. به همین خاطر ما در این برنامه هیچ مستندی مربوط به محتوای آن مشاهده‌ای که اتفاق می‌افتد، نزد خودمان نگه نمی‌داریم. اساساً لازم نیست مشاهده‌گر نتیجه مشاهده را در فرمی پر کند و بعد آن فرم را تحویل دانشگاه بدهد تا ثبت شود.
 بنابراین تاکید می‌کنم هیچ‌گونه کاغذی از نتایج مشاهده و اتفاقاتی که دران جلسه افتاده نزد دانشکده دانشگاه و جای دیگر نمی‌ماند و فکر می‌کنم که این بهترین تضمینی است وجود دارد. بحث قول‌های اخلاقی جای خودش محفوظ است اما تمهید ما این است که سیستم را طوری طراحی کرده‌ایم که امکان استفاده از نتایج در آینده وجود ندارد.
اما یک مساله ای وجود دارد و آن اینکه مشاهده آموزش همتایان چیز عجیبی نیست و در دانشگاه‌های مختلف دنیا سابقه دارد نه فقط به شکلی که ما در دستور کار قرار داده‌ایم در دانشگاه بلکه به اشکال مختلف. مدل‌هایی هم از  بحث مشاهده آموزش همتایان وجود دارد که از جنس ارزشیابی است. واقعیت این است که هر بار که ما این برنامه را با بزرگواران مطرح می‌کنیم، افراد زیادی هستند که می‌گویند که این طرح خیلی خوبی است پس چرا فقط در جهت ارتقای کیفیت باشد؟ بیایید از این طرح برای پذیرش و گزینش هیئت‌علمی هم استفاده کنیم. چون این مسئله بسیار مهم است تاکید می‌کنم که دوستان و اعضای محترم هیات علمی در جریان باشند برای مشاهده آموزش همتایان، مدل‌های مختلفی در دنیا وجود دارد که ما در بررسی متون خود آنها را دیده‌ایم. مدل‌هایی هستند که در آنها هیأت علمی با مشاهده آموزش، مورد ارزشیابی قرار می‌گیرد مثلاً موقعی که قرار است در دانشگاه جذب شود یا زمانی که قرار است ارتقای او بررسی شود. پاسخ ما به دوستان این است که ما از همه آنها اطلاع داریم اما چیزی که در این مرحله انتخاب کردیم این است که برنامه مشاهده آموزش همتایان به عنوان ابزاری برای ارزشیابی نباشد و ابزاری برای ارتقا کیفیت باشد، ابزاری برای توانمندسازی باشد. زیرا ما تجربه و سابقه انجام این کار را به‌صورت ساختارمند و سیستماتیک در کشور نداریم. واقعیت این است که ذهنیت ما نسبت به این قضیه مناسب و مطلوب و مثبت نیست. به‌محض اینکه درباره ارزشیابی صحبت می‌کنیم، سوگیری‌ها مطرح می‌شود. بنابراین پس از رایزنی‌های مختلف صلاح را در این دیدیم که در این مرحله، مشاهده آموزش همتایان را صرفاً و صرفاً برای ارتقا کیفیت پیاده کنیم. برداشت بنده این است که به‌مرور زمان با اعتمادسازی و کسب تجربه و مشخص کردن نقات قوت و ضعف به سمتی پیش می‌رویم که از مشاهده آموزش همتایان با روشمندی مشخص برای اهداف دیگری هم استفاده کنیم. توجه دارید که این مسئله‌ای نیست که الان من بتوانم آن را تأیید یا تکذیب کنم چراکه این مسیری است که پیش خواهد آمد و دانشگاه در آینده به این سمت حرکت خواهد کرد. چون مشاهده آموزش همتایان یکی از ابزارهای قوی و مناسب برای ارزشیابی هم هست و در دنیا هم در حال استفاده است. البته قطعاً در آن موقع یک چارچوب و شیوه‌نامه جدید و اختصاصی می‌خواهد که طبق آن باید عمل شود و الزاماً هم جایگزین این برنامه نمی‌شود بلکه استفاده از این ابزار با هدف دیگری است. چیزی که من می‌توانم تعهد کنم، این است که برنامه‌ای که الان در جریان است، صرفاً جهت ارتقای کیفیت است و در هیچ کجا ثبت نمی‌شود و هیچ استفاده دیگری از آن امکان‌پذیر نیست. اتفاقاً اگر بخواهیم استفاده از مشاهده آموزش همتایان را با هدف دیگری هم در دانشگاه به‌کار ببریم که مسلماً به این سمت خواهیم رفت، نقطه درست برای شروع و عزیمت به آن سمت همین استفاده از مشاهده آموزش همتایان به‌صورت توانمندسازی و غیر ارزشیابی است، چراکه به این ترتیب به شکل درست و مناسبی بسترسازی و فراهم کردن مقدمات و رفع موانع اجرایی و فکری آن صورت می‌گیرد و آن استفاده ارزشیابی از این ابزار به‌صورت خام و نپخته در بستر دانشگاه جاری نمی‌شود.

کمی در مورد جزئیات و فرایند اجرای برنامه توضیح دهید. اگر یک عضو هیات علمی بخواهد در برنامه شرکت کند، چه کار باید بکند؟
واقعیت این است که ساده ترین حالت آن این است که اگر کسی بگوید من امتیاز توانمندسازی مربوط به این برنامه را نمی‌خواهم و فقط می خواهم از دیدگاه ها و نظرات یک مشاهده گر استفاده کنم، نیاز به هیچ تشریفات و چارچوبی نیست. کافی است فقط فرد به سایت مرکز مطالعات و توسعه دانشگاه یا دفتر توسعه دانشکده و بیمارستان خودش مراجعه کند. در قسمت توانمندسازی در قسمت مربوط به برنامه ماه تمامی فرم‌ها و چک لیست ها قرار داده شده است. فرد می تواند از لیست مشاهده گری را انتخاب کند یا اصلا به دلخواه از دوست و همکار خود دعوت کند تا در کلاس، راند یا اتاق عمل وی حضور پیدا کند و مشاهده آموزش همتایان اتفاق بیافتد. پس این ساده ترین فرم برنامه است.
اما از جایی که ما می خواستیم این کار الزامی و اجباری نباشد و به صورت اختیاری باشد، باید برای فرهنگ سازی و تشویق کار می کردیم. پس این طور برنامه ریزی کردیم که برنامه ماه به عنوان یک فعالیت توانمندسازی شناخته شود و عضو هیئت علمی چه به عنوان مشاهده گر و چه به عنوان مشاهده شونده از این امتیاز برخوردار شوند. مستحضر هستید که بر اساس برنامه جامع توانمندسازی آموزشی که مصوب شورای دانشگاه است، هر عضو هیأت علمی آموزشی در مرتبه دانشیاری باید به ازای هر سال حداقل 6 امتیاز توانمندسازی آموزشی داشته باشد. پس اگر عضو هیات علمی می‌خواهد که با شرکت در برنامه ماه، امتیاز مربوط به توانمندسازی به وی تعلق بگیرد، لازم است که مسیر مشخصی را طی کند. به این صورت که با دفتر توسعه دانشکده یا بیمارستان محل فعالیتش هماهنگ کند و از بین فهرست موجود مشاهده گران کسی را که خودش مایل است انتخاب کند. پیشنهاد ما این است که دو نفر را انتخاب کند چرا که ممکن است تنظیم زمان برای افراد امکان‌پذیر نباشد. دفتر توسعه دانشکده یا بیمارستان مربوطه این هماهنگی را انجام می‌دهد. یعنی از مشاهده گری که خود فرد انتخاب کرده است، دعوت می‌کند و هماهنگی‌ها را صورت می‌دهد. راهنماهایی هم تدوین‌شده است که در اختیار مشاهده‌گر و مشاهده شونده قرار می‌گیرد.
پس از جلسه مشاهده، مشاهده‌گر و مشاهده شونده جلسه کوتاهی با هم برگزار می‌کنند و بازخورد ارائه می‌شود. همان‌طور که قبلاً گفتم، هیچ کاغذ یا مستندی که نتایج مشاهده در آن باشد، به دفتر توسعه تحویل داده نمی‌شود. تنها فرمی که در آن گزارش‌شده است که جلسه چه زمانی و در چه مکانی برگزارشده است، بدون ذکر هیچ جزئیاتی تحویل داده می‌شود که هدف از جمع‌آوری آن صدور گواهی و تخصیص امتیاز توانمندسازی است.
قابل‌ذکر است به دلیل این‌که این برنامه جدید است، از همه بزرگوارانی که در این طرح شرکت می‌کنند، خواهشمندیم به ما بازخورد دهند به همین خاطر فرم نظرسنجی تهیه‌شده است که از اساتیدی که در این طرح شرکت کرده‌اند، چه به‌عنوان مشاهده شونده و چه به‌عنوان مشاهده‌گر، خواهشمندیم که این فرم‌ها را که به‌صورت آنلاین برایشان ارسال می‌شود، تکمیل کنند.

منظور از مشاهده گران چیست؟ آیا هرکسی می‌تواند به‌عنوان مشاهده‌گر در جلسه مدرس دیگری حاضر شود؟
اگر فرد بخواهد به‌طور رسمی وارد این برنامه شود و از امتیاز توانمندسازی آموزشی که در نظر گرفته‌شده است، استفاده کند، باید از میان فهرست موجود مشاهده‌گران را انتخاب کند. البته قطعاً افراد برجسته دیگری هم هستند اما فعلاً در این مرحله از برنامه وارد نشده‌اند یا خودشان تمایل نداشته‌اند که وارد طرح بشوند. این بدین معنی نیست که کسانی که اسمشان در این لیست نیست، افراد برجسته‌ای ازلحاظ آموزشی نیستند. بلکه ما در گام اول به این خاطر که بتوانیم کار را مدیریت کنیم، تعداد محدودی از اسامی اعضای هیأت علمی را از دانشکده‌ها خواستیم و آنها هم از میان اعضای هیئت‌علمی که سوابق آموزشی برجسته‌ای دارند و بر اساس نتایج ارزشیابی یا بر اساس جوایز یا جشنواره‌هایی که بوده، شناخته‌شده هستند، افرادی را به ما معرفی کردند. ما از آنها دعوت کردیم و هریک از آنها در یک نشست آموزشی و آشنایی حدود 2 تا 5/2 ساعته شرکت کردند و در جریان برنامه، اهداف و روند اجرا و فرم‌هایی که باید تکمیل شوند، قرار گرفتند. وقتی این مسیر صورت گرفت و اعلام موافقت کردند که ما در خدمتشان باشیم، وارد فهرست مشاهده گران شدند و از رئیس دانشکده مربوطه حکم گرفتند. اگر کسی بخواهد از امتیاز آموزشی توانمندسازی این برنامه استفاده کند، در واقع باید از این افراد انتخاب کند که فهرستشان در سایت مرکز مطالعات و توسعه آموزش و دفاتر قرار دارد.
اما اگر کسی بخواهد بدون توجه به این امتیاز و به صورت غیررسمی از این کار بهره‌مند شود و تمایلی به استفاده از امتیاز آن نداشته باشد، مثلاً می‌گوید من فقط دوست دارم کسی سر جلسه یا کارگاه من بیاید و برنامه و عملکرد آموزشی من را ببیند و بازخورد دهد، در این صورت از حضور هرکسی می‌تواند استفاده کند ولی طبیعتاً در این صورت دیگر به ایشان امتیازی تعلق نخواهد گرفت. نکته قابل‌توجه این‌که این فهرست شامل مشاهده‌گران دانشکده‌های مختلف و گروه‌های مختلف است و لازم نیست حتماً مشاهده‌گر از گروه هیأت علمی مربوطه باشد. بلکه می‌تواند از  گروه دیگری نیز باشد. اما چون انتخاب به عهده خود هیأت علمی است، خودشان به لحاظ سنخیت رشته‌ای یا سنخیت موضوعی می‌توانند انتخاب کنند که چه کسی را پیشنهاد دهند تا مشاهده‌گرشان شود. ممکن است این فرد از گروه و دانشکده خودشان یا دانشکده و گروه دیگری باشد که این امر در شیوه‌نامه دیده‌شده است و منعی ندارد.

 دفاتر توسعه در این برنامه چه نقشی دارند؟
واقعیت این است که ما قصد داشتیم در انجام این کار سهولت ایجاد کنیم و لازم نباشد افراد به مرکز مطالعات مراجعه کنند که خوب بالاخره از لحاظ اداری و از لحاظ مسافت می‌تواند سخت باشد. از طرف دیگر هدف ما فعال شدن دفاتر توسعه آموزش در فعالیت‌های توانمندسازی است. بنابر این طبق هماهنگی که با دفاتر صورت گرفته هر کدام کارشناسی را معرفی کردند که دوره  توجیهی برای آنها برگزارشده و با برنامه آشنایی دارند و تمام هماهنگی‌ها را انجام می‌دهند. اعضای هیئت‌علمی می‌توانند با آنها تماس بگیرند. در پوستری که برای معرفی برنامه ماه در سطح دانشگاه نصب‌شده و برای گروه‌ها و بیمارستان‌ها ارسال‌شده است، شماره تلفن‌های دفاتر را قید کرده‌ایم. بنابراین نقش دفاتر توسعه در واقع این است که واسطه انجام این فرایندها هستند. ضمن این‌که در مرحله‌ای از طراحی برنامه نیز ما از نظرات و بازخوردهای آنها استفاده کردیم.

اگر هدف از برنامه ماه، ارتقای عملکرد فردی است. چرا عضو هیات علمی باید از مسیر دفاتر و مرکز مطالعات، برای برگزاری جلسه مشاهده پی گیری شود؟
فکر می‌کنم این موضوع را به طور مفصل در سؤالات قبل توضیح دادم بنابراین خیلی خلاصه دوباره تکرار می‌کنم که این برنامه برای هیأت علمی اجباری نیست و کاملاً اختیاری است. کسانی در برنامه ماه شرکت می‌کنند که خودشان جهت ارتقای کیفیت تمایل داشته باشند. پس هدف اصلی این طرح ارتقای عملکرد فرد است. درعین‌حال کسانی که بخواهند از امتیاز توانمندسازی این برنامه هم استفاده کنند لازم است مسیر تعیین‌شده در شیوه‌نامه را که از مسیر دفاتر و مرکز می‌گذرد طی کنند. بنابراین اگر کسی در برنامه ماه شرکت کند به ازای هر ساعت شرکت به‌عنوان مشاهده شونده یا به‌عنوان مشاهده‌کننده امتیاز توانمندسازی آموزشی به او تعلق می‌گیرد. البته یک سقفی وجود دارد به این معنی که در هر سال 3 امتیاز از طریق برنامه ماه قابل کسب است و به طور کلی هم 10 امتیاز از این راه قابل‌استفاده است. خواهشمندم اساتید و بزرگواران به این امر عنایت داشته باشند که اگر جلسات بیشتری را به‌صورت مشاهده همتا برگزار کنند، سقف دارد و بیشتر از آن منظور نمی‌شود. پس علت پیگیری از مسیر دفاتر توسعه و مرکز این است که چون امتیاز باید تعلق بگیرد، یک حداقل رسمیتی لازم است وجود داشته باشد تا بتوانیم تأیید کنیم که این کار کجا و برای کدام هیأت علمی انجام‌شده و نهایتاً بتوانیم امتیاز آن را به هیأت علمی تقدیم کنیم.

شما فرمودید که مشاهده به کلاس درس و جلسه سخنرانی محدود نمی‌شود. چطور می‌توان جلسه مشاهده را در محیط‌های بالینی برگزار کرد؟
باز هم تاکید می کنم ما برای طیف وسیعی از فعالیت های آموزشی طرح ماه را در نظر گرفتیم یعنی کلاس درس می تواند باشد، آزمایشگاه می تواند باشد، راند بالینی می تواند باشد و اتاق عمل یا درمانگاه هم می تواند باشد. مثلا یک همکار قصد دارد روز مشخصی راند آموزشی انجام دهد. هماهنگ می کند تا از یکی از مشاهده گران دعوت کند در راند وی حضور پیدا کنند. البته فعالیت آموزشی باید حداقل یک ساعت طول بکشد تا بتوان آن را به عنوان یک مشاهده آموزش همتایان در نظر گرفت. پس هر کدام از فعالیت‌هایی که ذکر شد امکان پذیراست و ما فرمهای مربوط به هریک را تهیه کرده ایم. البته سعی کرده ایم فرم‌ها خیلی به صورت چک لیست نباشد و بیشتر مفهومی باشد و چارچوبی برای ارایه بازخورد باشد تا فضای تعاملی و گفتگو را بین دو نفر تسهیل کند و از ارزشیابی فاصله بگیرد. از این جهت تاکید داشتیم به صورت چک لیست نباشد. این فرم‌ها همه آماده هستند و روی سایت وجود دارند و وقتی کسی بخواهد این فعالیت را انجام دهد، می تواند از آن استفاده کند.

به نظر شما این برنامه می تواند باعث واکنش دانشجویانی شود که سر کلاس درس هستند یا مثلا در بخش و درمانگاه حضور دارند؟   
در دنیا هم به همین شکل است به خصوص در جایی که فرهنگ قبلی این کار وجود ندارد و اولین بار انجام می شود ممکن است این مشکل پیش بیاید. به هر حال اگر به یک باره دانشجویان مواجه شوند با این که یک نفر هیات علمی بر سر کلاس هیات علمی دیگر حاضر شده و بدون هیچ گونه توضیحی یک گوشه نشسته و ناظر اتفاقات است طبیعی است که در این شرایط دانشجو تعجب کند یا نگران شود یا فکر کند چه اتفاقی افتاده است؟ آیا دانشگاه کسی را فرستاده است تا بالای سر کلاس هیأت علمی باشد؟ آیا به کیفیت آموزش کلاس وی تردید دارند؟ برنامه ماه فعلا در دانشگاه ما جدید است بنابر این احتمال وجود دارد و امر غریبی نیست. جاهای دیگر هم همین طور بوده است.
به همین دلیل است که اولاً ما سعی می‌کنیم که اطلاع‌رسانی کنیم. اقدامات توجیهی می‌تواند کمک کند. ضمن اینکه اطلاع‌رسانی‌های عمومی از قبیل همین مصاحبه که ما امیدواریم دانشجویان عزیز ما هم آن را مطالعه کنند و در جریان قرار بگیرند می‌تواند خیلی مؤثر باشد، دانشکده‌هایی هم بوده‌اند که برای دانشجویانشان جلسه توجیهی برگزار کرده‌اند تا بدانند که این طرح برای افرادی نیست که ایراد دارند. اتفاقاً بر اساس تجربه ما، کسانی که وارد این برنامه می‌شوند کسانی هستند که معلمین بسیار خوب و برجسته‌ای هستند و اتفاقاً به دلیل اطمینانی که از عملکرد خودشان دارند و تمایلی که برای بهتر شدن دارند، وارد این برنامه می‌شوند. در همین مدت کوتاه اجرایی شدن برنامه هم بسیاری از بزرگواران و اساتیدی که تجربه و تسلط آموزشی بسیار خوبی داشته‌اند وارد این برنامه شده‌اند از جمله شخص رییس دانشگاه که ابراز تمایل کردند که در این برنامه شرکت کنند و بازخوردهای بسیار خوبی هم در پایان آن به ما منعکس کردند و جا دارد از این پیشگامی ایشان هم نهایت تشکر را داشته باشم یا دوستان دیگری که قبول زحمت کردند و در این برنامه شرکت کردند. بنابراین یک تلاش دسته‌جمعی در اطلاع‌رسانی عمومی، هم در سطح دانشگاه و هم در سطح دانشکده‌ها و گروه‌های آموزشی لازم است تا کمک کنیم این ابهام رفع شود.
 نکته دوم اینکه در راهنمایی که برای این برنامه تهیه کرده‌ایم، به خود اعضای هیئت علمی هم پیشنهادشده حتماً در ابتدای جلسه آموزشی خود برای دانشجویان توضیح بدهند که این طرح با چه هدفی صورت می‌گیرد، طرح اساساً چیست و به چه شکلی پیش می‌رود. این را هم فکر می‌کنیم که کمک می‌کند که این نگرانی و دغدغه اعضای هیئت علمی رفع شود و حتی برای دانشجویانی که ممکن است کمی ابهام پیدا کنند رفع ابهام شود.

نکته دیگری هست که بخواهید با مخاطبان در میان بگذارید؟
من هم به‌نوبه خودم از شما تشکر می‌کنم و امیدوارم که همه‌ی ما دست‌به‌دست هم دهیم و از این فرصت استفاده کنیم و آن را فرصت مغتنمی بدانیم که فضای توانمندسازی آموزشی را محدود به کارگاه‌ها و کلاس‌های رسمی و دوره‌ها نکنیم؛ بلکه در محیط واقعی ببریم و از افرادی که تجربه زیادی دارند و در عمل این فوت و فن‌ها را پیاده کرده‌اند و توانسته‌اند معلمان برجسته‌ای باشند، استفاده کنیم تا ان شاءالله همه ما بتوانیم از فواید آن بهره‌مند شویم. من فکر می‌کنم اگر ما وارد این برنامه شویم، این کار این‌قدر نیکی و خیرات به همراه دارد که با علاقه بیشتری به دنبال تکرار آن خواهیم رفت. همه ما معلم دانشگاه هستیم و دوست داریم که آموزش خود را با کیفیت بهینه ارائه کنیم و برنامه ماه در این مسیر مسلماً به ما کمک خواهد کرد.

گزارش:  متین امیری

تنظیم:  سمیرا کرمی