به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران مرکز رشد استعدادهای درخشان، کلاس درس آخر استاد پاسالار با حضور شاگردان جدید و شاگردان قدیمی ایشان که حالا خود از اساتید برجسته ی دانشگاه هستند برگزار شد.

در این نشست صمیمانه حاضرین از خاطرات خود با استاد مهربانی ها گفتند:

دکتر قریب، استاد پاسالار را از اساتیدی خواند که همیشه در قلب ها و یادها خواهد ماند و گفت: اگر بخش مثبتی در شخصیت و رفتار شاگردان ایشان من جمله خودم رشد کرده آن بخش را بی شک مدیون استاد پاسالار هستیم.

دکتر عظیم میرزازاده صحبت هایش را با طنزی از سن خانم دکتر شروع کرد و گفت: خانم دکتر همیشه می گفت من 18 ساله ام و با بزرگ شدن و حتی پیر شدن ما همچنان می گفت من 18 ساله ام، اما جدایی از مزاح باید بگویم واقعا 18 ساله است، دکتر پاسالار واقعا شما جوان هستید و جوان ماندید و بنظرم علت آن توانایی ایجاد ارتباط  شما با نسل جوان هست، شما همانطور که با دهه های پیشین می توانستید خوب ارتباط برقرار کنید با ورودی های 1401 هم به همان خوبی می توانید ارتباط برقرار کنید .

دکتر بهنام شکیبا استاد پاسالار را معلم و شاگرد خطاب نکرد، ایشان را مراد و نقطه عطف در زندگی خود و بسیاری از هم دوره ای های خود خواند.

دکتر امیر علی سهراب پور گفت: دیر یا زود هر یک از ما بایستی دانشگاه را ترک کنیم اما باید یادمان باشد که نسبت به این نقطه از زمین دین بر گردن داریم و در هر کجای دنیا و در هر سنی که بودیم بایستی دین خود را انجام دهیم، بی شک بخش بزرگی از رشد وجودی خود را مدیون اساتید بزرگی هم چون دکتر پاسالار هستم .

دکتر نیما رضایی شور و نشاط دکتر پاسالار در کلاس درس را بی مثال خواند و نکته حائز اهمیت در رفتار استاد پاسالار را حفظ حرمت استاد شاگردی خواند، ایشان یاداور شد در کلاس های درس بیوشیمی، هر وقت استاد پاسالار می خواست خود را معرفی کند می گفت استاد ملک نیا، پروین پاسالار ... و حتی نام اساتیدشان را اول کلاس روی تخته می نوشتند، ای رفتار ایشان برگرفته از استاد ملک نیا بود که ایشان نیز همیشه خود را استاد شهبازی، ملک نیا معرفی می کرد،  دکتر رضایی این رفتار را بسیار زیبا خواند و در حرمت استاد، شاگردی گفت بنده هم دوست دارم از این پس هر جا خواستم خودم را معرفی کنم بگویم استاد پاسالار، دکتر رضایی...

شاگردانی که نتوانستند خود را به درس آخر استاد برسانند از داخل و خارج از کشور با ارسال پیام های تصویری، از درس هایی که از استاد اخلاق و مهربانی و امید گرفته بودند به نسل جوان گفتند و نقطه مشترک در صحبت های تمامی شاگردان قدیم و جدید دکترپاسالار، ایجاد امید، انگیزه، نشاط در افراد را از ویژگی های بارز ایشان خواندند و همگی آشنایی با دکتر پاسالار را نقطه ی عطفی در زندگی خود می دانستند.

دکتر پاسالار ضمن قدردانی از حضور تمامی افراد، در ارتباط با شغل معلمی گفت: من از زمانی که دانشجو بودم در دو مدرسه تدریس می کردم و خیلی هم علاقمند به تدریس بودم، یکی از نکاتی که همان سال های نخست تدریس یاد گرفتم و برایم بسیار جالب بود این بود که من معلم زیست شناسی بودم، عاشق کلاس و شاگردانم بودم و متقابلا آنها هم احساس خوبی به من منتقل می کردند تا اینکه به دلیل نبود معلم زمین شناسی، جلساتی را مجبور به تدریس این درس شدم اما احساس کردم خیلی از شاگردانم خوشم نمی آید چیزی را همان موقع متوجه شدم، بدلیل اینکه من در زمینه زمین شناسی علم  کافی نداشتم احساس خوبی نداشتم اما برعکس در زیست شناسی که سواد کافی داشتم احساس عشق و علاقه فراوان در کلاسم جاری بود، یکی از توصیه هایی که می توانم بکنم این است که در زمینه استادی، کاملا به مباحث مسلط باشید تا بتوانید آن احساس خوب و مثبت را در کلاس های درس داشته باشید.

نکته ای که می خواستم از استادم ملک نیا یاد کنم  صحبت ایشان است که می گفتند اگر برای جا انداختن مطلبی در کلاس لازم باشد کله معلق انجام دهی باید بزنی، اگر به تو گفته اند معلم، پس می بایست متوجه بشوی و به آن درک برسی که شاگردانت چطور می توانند آن مطلب را یاد بگیرند و تو دقیقا همان کار را انجام دهی و هر از چند گاهی رو به تابلو و پشت به شاگردان باش تا اگر شاگردی خواست کلاس را ترک کند خجالت نکشد، من هیچ وقت در کلاس هایم حضور و غیاب نکردم و همیشه سعی کردم آموزه های استادم ملک نیا را در کلاس هایم پیاده کنم.

در ادامه نیز شاگردان قدیمی و جدید ایشان خاطرات زیبا و آموزه هایی از اخلاقیات ایشان را گفتند و در پایان عکسی به رسم یادبود گرفتند.