به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، هم‌زمان با سالروز شهادت امام علی (ع)، مراسم تشییع پیکر دکتر مسلم بهادری پیش‌کسوت پزشکی نوین با حضور دکتر حسین قناعتی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر سید علیرضا مرندی رئیس فرهنگستان علوم پزشکی، جمعی از مسئولان و کارکنان دانشگاه و نیز شاگردان و ارادتمندان او روز شنبه 3 اردیبهشت 1401 در مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) برگزار شد. در حاشیه این مراسم دکتر احمد رضا جمشیدی استاد دانشگاه و رئیس بیمارستان شریعتی با اشاره به اینکه افتخار این را داشتم که در دوره دانشجویی و دستیاری شاگرد استاد بودم؛ گفت: استاد بهادری نمونه بارز اخلاق، انسانیت، شرافت و همچنین عالم بزرگی بودند ولی درعین‌حال تواضع از خصوصیات بارز ایشان بود. 

وی ادامه داد: افرادی که با استاد ارتباط داشتند و ایشان را از نزدیک می‌دیدند فقط از استاد درس علم نمی‌گرفتند بلکه درس زندگی و انسانیت می‌آموختند. 

دکتر جمشیدی افزود: تا همین چند روز پیش هم مرحوم استاد بهادری با سن 96 سالگی امور دانش‌آموختگان دانشگاه را اداره می‌کردند این نشان می‌داد که اصلاً سن‌وسال در خدمت به مردم و دانشگاه برای ایشان مطرح نبوده و به ناتوانی فکر نمی‌کرده به دفتر کار خود مراجعه و کارها را پیگیری می‌کردند. همیشه به ما راهنمایی می‌دادند واقعاً مرحوم بهادری انسانی بود که تمام زندگی خودش را برای وقف علم و کشورش کرده بود.  

دکتر جمشیدی در ادامه با اشاره به توصیه برای دانشجویان نسل جدید؛ تصریح کرد: استاد در صحبت‌های خودشان فرموده بودند که باید زحمت کشید و کارکرد و مردم را دوست داشت و به همکاران احترام گذاشت همچنین خدمت‌کردن به مردم را با عشق و علاقه انجام داد؛ اگر این‌طور باشد انسان تلاش می‌کند و زحمت می‌کشد و کنار خدمت‌کردن به‌مراتب بالا حتماً می‌رسد.  

دکتر جمشیدی به بیان خاطره‌ای از دوران دانشجویی خود که در خدمت استاد بهادری بوده است اشاره کرد و گفت: زمانی که رزیدنت سال یک داخلی در بیمارستان سینا بودم بیماری به من با یک بیماری ناشناخته مراجعه و متأسفانه از دنیا رفت، خدمت استاد بهادری رسیدم و گفتم استاد نمی‌دانم که این بیمار با چه تشخیصی و پیچیدگی که داشته از دنیا رفت اما دلم می‌خواهد بدانم تا بتوانم به بقیه مردم خدمت کنم گفتم اجازه بدهید که این بیمار «اتوپسی (autopsy) یا معاینه پس از مرگ به کالبدشکافی شود» در آن زمان خیلی این امر رایج نبود ایشان وقتی دیدند که من دانشجویی علاقه‌مند هستم بهم گفت به یک شرط اینکه خودت هم آنجا حضور داشته باشی. من هم برای نخستین‌بار رفتم و این کار را انجام دادم بعد که خدمت ایشان برگشتم گفتم که استاد خیلی کار سختی بود گفت باید یاد بگیری که برای پیداکردن و کسب علم باید تلاش کنی. واقعاً این «سرمایه زندگی» من شد.