به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره)، پیکر پاک دکتر محسن نفیسی طبیب پیشکسوت گروه بیماری‌های داخلی دانشگاه صبح روز دوشنبه 20 تیر 1401 با حضور دکتر حسین قناعتی رئیس دانشگاه، دکتر سید علی دهقان منشادی رئیس مجتمع، معاونان و مدیران مجتمع، دکتر علی خلوت استاد پیش‌کسوت گروه روماتولوژی، دکتر عظیم میرزا زاده مدیر گروه داخلی، دکتر ماشاءاله ترابی مدیر روابط عمومی دانشگاه، خانواده معظم مرحوم، جمعی از استادان، مسئولان، فراگیران، کادر پرستاری و پشتیبانی مجتمع از صحن زیرستون‌های ساختمان بیمارستان امام خمینی (ره) تا ساختمان دکتر نفیسی که مزین به نام ایشان بود تشییع و ازآنجا به بهشت‌زهرا منتقل شد.

رئیس دانشگاه ضمن تسلیت به مناسبت درگذشت دکتر محسن نفیسی از ایشان به نام عبد صالح خدا یادکرد و در وصف خصائل و فضائل مرحوم گفت: ضایعه‌ای که با رفتن دکتر نفیسی ایجاد می‌شود جبران‌ناپذیر است. ایشان حکیمی فرزانه و طبیبی با اخلاق بود و خاطرات خوب زیادی از وی به یادگار مانده است. این رویداد درس بزرگی برای همه ما است تا برای عاقبت‌به‌خیری خود تلاش کنیم.

دکتر قناعتی بابیان خاطره‌ای از مرحوم دکتر محسن نفیسی گفت: یکی از درس آموخته‌های مهم من از ایشان تاکید بر حضور پزشک در بالین بیماران است. رفتار دکتر نفیسی با بیماران برای ما الگو بود. امیدوارم روح استاد با اهل‌بیت عصمت و طهارت محشور شود.

استاد خلوت نیز در رثای دکتر محسن نفیسی گفت: همه از خداییم و به‌سوی او بازمی‌گردیم. استاد نفیسی انسان والایی بود که دیگر مانند او در زمین پیدا نخواهد شد. ایشان معلم اخلاق، معلم انسان‌شناسی، معلم طب و معلم طریق زندگی و راهنمای دیگران در امور خیر بود و مسیر را برای انجام کارهای نیک هموار می‌کرد. اگر بخواهیم فضائل استاد را بشماریم خود یک مثنوی است. این مرد بزرگ از پاکان و نیکان روزگار ما بود و عروج آسمانی وی در روز عزیز و ابراهیمی عید قربان بیانگر همین حقیقت است. خداوند روحش را شاد و یادش را جاودانه کند. من فاجعه عظیم رحلت استاد را که دیگر مثل ایشان را در میانمان نداریم تا از فیض وجودشان بهره‌مند شویم، به خودم، جامعه پزشکی و همه همکاران تسلیت می‌گویم.

دکتر شهریار نفیسی به نمایندگی از خانواده مرحوم دکتر نفیسی از حضور رئیس دانشگاه، اساتید، مسئولان و همکاران دانشگاه و مجتمع در این مراسم قدردانی کرد و افزود: من ورای نسبت فامیلی، شاگرد استاد بودم. ایشان الگو و راهنمای من از همان اوان دانشجویی بود. یادم هست که ساعت 7 صبح از همین زیرستون‌ها به اتاقش و پس‌ازآن به درمانگاه می‌رفت و عادت نداشت بنشیند، خودش را وقف خدمت به بیماران کرده بود. روزها روزه و در خدمت مردم و شب‌ها به عبادت می‌پرداخت. برای من بسیار جالب بود که شخصاً پیگیر امور درمان بیماران خود از سایر پزشکان نیز بود. استاد هیچ فعالیت غیرانتفاعی نداشت و سنگ صبور دانشگاه و همکاران بود. آنچه در توان داشت برای حل مشکلات مردم به کار می‌بست. تقارن رحلت استاد با عید قربان هم برای من تأمل‌برانگیز است. فقدان این عالم بزرگ را به همه اساتید و همکاران تسلیت می‌گویم.

در پایان دکتر میرزا زاده به نمایندگی از اساتید گروه بیماری‌های داخلی دانشگاه با اشاره به خصیصه‌های رفتاری و اخلاقی دکتر محسن نفیسی گفت: امروز مصداق آیه «کلّ منْ علیها فان و یبقی وجْه ربّک ذوالجلال والاکرام» «هرکه روی زمین است دست خوش مرگ و فناست و خدای باجلال و عظمت باقی می‌ماند.» است. عزیزی می‌گفت شاید علت آن‌که دوست نداریم از درگذشت عزیزانمان صحبت کنیم این است که امیدواریم هنگام وفاتشان نباشیم تا عزادارشان شویم. این احوالی است که پیش‌تر برای استاد یلدا، استاد بهادری و اساتید دیگر و امروز برای استاد نفیسی تجربه کردیم. ره‌آورد اصلی ما از این محفل صرف‌نظر از غم بزرگی که بر دل داریم اندیشیدن به اثری است که هریک بر جا خواهیم گذاشت.