میلاد سرور آزادگان جهان حضرت امام حسین(ع) مبارک باد

چشم بود و افق بي انتهاي آسمان، گوش بود و نغمه بي پايان ملكوت
زمين نور باران، گويا خورشيد هم منتظر است.
خدايا ارض و سماء را چه شده كه اين گونه در هيجانند؟
بيا دل را به گلستان مدينه، خانه فاطمه ببريم.
اينجا چه خبر است كه همه اهل بيت جمع اند و منتظر؟
احمد و علي (عليهما السلام ) را بنگر كه چگونه چشم به فاطمه دوخته اند.
آه گوش كن صداي دلنواز نوزادي را نمي شنوي؟
آري انتظار به پايان رسيد و دومين فرزند علي و فاطمه( عليهما السلام )، نور چشم پيامبر به دنيا آمد، ملائك را ببين كه با آب كوثر نهج شستشويش مي دهند.
آن طرف را بنگر حوران رضوان، حرير بهشتي آورده اند تا فرزند فاطمه را با آن بپوشانند.
به راستي كدام دل است كه از لبخند چشمان نازنين و نگاه عرشي آن نوزاد، به تلاطم در نيايد؟
نبي اكرم كودك را به دامان گرفته، از عرش ندا مي رسد: اي محمد! پروردگارت به تو سلام مي ‌رساند و به تو بشارت مي ‌دهد كه امامت و ولايت را در نسل آن مولود قرار مي ‌دهد، نامش را"حسين" بگذار. او را به سينه مي چسباند و مي بويد. آري، شادي و شعف خانه علي (ع) را پر نموده و حسين (ع) به‌دنيا آمد. خداوند در عالم ملكوت به فرشته خازن و عهده دار آتش جهنم، وحي كرد كه به خاطر مولودي كه به پيامبرش عطا كرده، آتش جهنم را بر اهلش خاموش كند، به رضوان، نگهبان بهشت وحي كرد كه بهشت را بيارايد و آن را خوشبو گرداند، به حورالعين وحي فرمود كه خود را بيارايند و به ديدار يكديگر بروند و به ملائكه وحي فرمود كه در صفوفي بايستند و به تسبيح و تحميد و تمجيد و تكبير بپردازند.

يك جرعه از زلال درياي معرفت امام حسين(ع)
- براى هر دردى درماني است و درمان گناه، طلب آمرزش از خداوند است. (الكافى، 2/439)
- شيعيان ما، كسانى اند كه درون آن ها از هر گونه حيله و نيرنگ سلامت باشد. (تفسيرالامام العسكرى، 309)
- هركس گره اى از مشكلات مۆمنى باز كند، خداوند متعال مشكلات دنيا و آخرت او را اصلاح مى نمايد. (مستدرك الوسائل، 12/416)
- بينش و عقل و درك انسان تكميل نمى شود مگر آن كه اهل حقّ و صداقت باشد و از حقايق، تبعيّت و پيروى كند. (نهج الشّهادة: ص 356، بحارالأنوار: ج 75، ص 127، ح 11)
- عزّت و بى نيازى هر دو شتاب زده به دنبال پناهگاهى مى دويدند، چون به توكّل برخورد كردند، آرامش پيدا كرده و آن را پناهگاه خود قرار دادند.(مستدرك الوسائل: ج 11، ص 218، ح 15، بحارالأنوار: ج 75، ص 257، ح 108)
- اى فرزند آدم، بدرستى كه تو مجموعه اى از زمان ها و روزگار هستى، هر آنچه از آن بگذرد، زمانى از تو فانى و سپرى گشته است، بنابراين لحظات عمرت را غنيمت شمار كه جبران ناپذير است. (نهج الشّهادة: ص 346)
- هركس خداوند متعال را با صداقت و خلوص، عبادت و پرستش نمايد، خداى متعال او را به بهترين آرزوهايش مى رساند و امور زندگيش را تأمين مى نمايد. (شيخ صدوق: ص 167، مستدرك الوسائل: ج 12، ص 209، ح 13902)
- هركس رضايت و خشنودى خداوند را در امور زندگى طلب نمايد گرچه همه افراد از او رنجيده شوند، خداوند مهمّات و مشكلات او را كفايت خواهد نمود. و كسى كه رضايت و خوشنودى مردم را طالب شود گرچه مورد خشم و غضب پروردگار باشد، خداوند امور  اين شخص را به مردم واگذار مى كند.(مستدرك الوسائل: ج 12، ص 209، ح 139021)
- همانا سخاوتمندترين مردم آن كسى است كه كمك نمايد به كسى كه اميدى به وى نداشته است و بخشنده ترين افراد آن شخصى است كه نسبت به ظلم ديگرى با آن كه توان انتقام دارد گذشت نمايد. صله رحم كننده ترين مردم و ديد و بازديد كننده نسبت به خويشان، آن كسى است كه صله رحم نمايد با كسى كه با او قطع رابطه كرده است. (نهج الشّهادة: ص 39، بحارالأنوار: ج 75، ص 121، ح 4)