شهادت باب‌الحوائج حضرت امام موسی کاظم (ع) تسلیت باد

سلام بر کاظم ‌ترین بنده خدا که هیچ زندانی فروغش را نکاست و بندگی‌اش مؤثرترین روش آرام کردن دل‌های رمیده از رستگاری بود و بسیار بودند کسانی‌ که بنده ‌بندگی‌اش می‌شدند. امامی که سخنانش چگونه زیستن را می‌آموخت. سخنانی ‌که از تاریک‌ترین سیاه‌چال‌ها برمی‌آمد و تیرگی قلب‌ها را می‌زدود.
هنوز ترنّم نیازهای شبانه‌اش از لب‌های فرشتگان می‌تراود و نسیم اخلاصش، کوچه‌پس‌کوچه‌های کاهگلی «ابواء» را می‌نوازد. بر لبهاى زهر چشیده‌اش همیشه ترنم تلاوت نقش بسته بود و قامتش هرگز در حضور نخوت ستمکاران عباسى سر خم نکرد. او را باید در مردان دلشده‌اى جست‌وجو کرد که در پى شنیدن کلامى از او، سر به بیابان گذاشتند و"حافى" تا ابد زمانه شدند.
نام امام هفتم ما، موسی و لقب آن حضرت کاظم (ع) کنیه آن امام " ابوالحسن " و " ابوابراهیم " است. شیعیان و دوستداران لقب " باب‌الحوائج " به آن حضرت داده‌اند. تولد امام موسی کاظم (ع) روز یکشنبه هفتم ماه صفر سال 128 هجری در " ابواء " اتفاق افتاد. دوران امامت حضرت موسی بن جعفر (ع) مقارن بود با سال‌های  آخر خلافت منصور عباسی و در دوره خلافت هادی و سیزده سال از دوران خلافت هارون که سخت‌ترین دوران عمر آن حضرت به شمار می‌رود. امام موسی کاظم (ع) از حدود 21 سالگی به دنبال وصیت پدر بزرگوار و امر خداوند متعال به مقام بلند امامت رسید. زمان امامت آن حضرت سی‌وپنج سال و اندی بود. مدت امامت آن حضرت از دیگر ائمه بیشتر بوده است. آن امام بزرگوار در سال 183 هجری در سن 55 سالگی به دست مردی ستمکار به نام " سندی بن شاهک " و به دستور هارون مسموم و شهید شد. بدن مطهر آن امام بزرگوار را در مقابر قریش در نزدیکی بغداد به خاک سپردند. شهر " کاظمین " از آن روز بنا شد و روی به آبادی گذاشت.
با امام کاظم (ع) در سایه قرآن (آداب تلاوت)
صدای زیبا و حزن‌آور
عالم بزرگوار شیخ مفید (ره) می‌نویسد، آن حضرت دانشمندترین مردم زمانه‌اش بود و بیش از همه حافظ کتاب الهی و خوش‌صداترین آنان در قرائت قرآن بود. هنگام قرائت، آهسته و حزن‌آور می‌خواند و می‌گریست و شنوندگان هم گریه می‌کردند، اهل مدینه او را "زین المجتهدین" ‌نامیدند. (ارشاد مفید، ص 235؛ بحارالانوار، ج 48، ص 102)
در روایتی دیگر آمده است، "و کانت قراته حزنا"؛ قرائت آن حضرت حزن‌آور بود. (کافی، ج 2، ص 606)
امام کاظم (ع) به ابرهه مسیحی فرمود، با کتاب خودت چقدر آشنایی؟ پاسخ داد، به متن و تاویل آن آگاهم. هشام می‌گوید، حضرت کاظم (ع) شروع کرد به قرائت انجیل، آنگاه ابرهه گفت، حضرت مسیح این‌چنین می‌خواند و جز او هیچ‌کسی چنین نخوانده است و از پنجاه سال پیش تاکنون در جستجوی چنین شخصیتی بودم.‌ و در این هنگام، ابرهه توسط امام مسلمان شد. (بحارالانوار، ج 48، ص 104)
ترتیل
ترتیل یعنی حروف به‌طور کامل ادا و بیان‌شده و وقوف رعایت شود. حضرت کاظم (ع) می‌فرماید، از پیامبر اکرم (ص) درباره معنای «و رتل القرآن ترتیلا»(مزمل/ 4) پرسیدند، در پاسخ فرمود، «بینه تبیانا ولا تنثره نثرالرهل و لاتهذه هذا الشعر، قفوا عند عجائبه و حرکوا به القلوب و لا یکون هم احدکم آخرالسورة»(بحارالانوار، ج 76، ص 63؛ مسند الامام الکاظم علیه السلام، ج 2، ص 44)؛ قرآن را واضح و کاملا روشن بیان کن و حروفش را مانند رمل و شن‌هایی که باد یک‌باره می‌پاشد بر روی‌هم نریز و آن را مانند شعرخوانی پشت سر هم و با شتاب مخوان، وقتی به شگفتی‌های قرآن رسیدی؛ بایستید و دل‌ها را با آن تکان دهید و همت و نظر شما رسیدن به آخر سوره نباشد، (یعنی به کیفیت بپردازید نه به کمیت) مسند الامام الکاظم علیه السلام، ص 44؛ نقل از بحارالانوار، ج 92، ص 215)