عید سعید غدیر عید امامت و ولایت مبارک باد
رسول اکرم(ص) فرمود؛ هرکس دوست دارد مانند من زندگی کند و مانند من بمیرد، به ولایت علی بن ابیطالب تمسک جوید.( شرح ابن ابی الحدید، ج 9، ص 168 )

غدیر تکرار اولین است در کلام آخرین، همان کلام نورانی که در اولین پیام، علی را به برادری و وصایت خواند. غدیر میراث ماندگار پیامبر عظیم الشان اسلام و فرصتی برای تقرّب به آستان بلند آن امام همام و تجدید پیمان با آن پیشوای برترین است. غدیر، پیام رهایى است؛ پیام گسیختن زنجیرهاى بسته بر پاى بشر، پیام تداوم پیامبرى است با همه آرمانهاى بلندش. غدیر، ادامه بعثت است براى شکستن بتهاى فکر و دل، براى عبور از خودپرستى به خداپرستى، براى بیرون آمدن از اسارت خویش و رسیدن به آزادگى حقیقى که در سایه عبودیت حاصل مى شود. غدیر، پایان رسالت است و على علیهالسلام مولا میشود تا پرچم پیامبر را پس از او به دست بگیرد و لباس رزم بپوشد براى آزادى بندگان خدا.
اینک، افق در پهنه غدیر، چشمانتظار حادثهای است، پیامبر(ص) در واپسین دقایق «حجهالوداع» و سربلند از رسالت خویش به نزدیکى سرزمین «جحفه» رسید. در آخرین محدوده میقات، جبرئیل بر آن حضرت نازل شد و اولین پیام رسالت بعد از توحید را، بر ایشان ابلاغ کرد، تا او براى آخرین بار پیام ولایت را بازگوید و حجت را بر مردم آن روز و نسلهاى آینده تمام کند. بلال اذان نماز را شروع نمود و پیامبر خدا(ص) کلام وحى نازلشده بر خویش را چنین زمزمه کرد:
"یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته، و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدى القوم الکافرین".( مائده/67)
اى پیامبر آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازلشده کاملاً به مردم برسان؛ اگر آن را [به جهاتى مانند تقیه و ...] ابلاغ نکنى، رسالت خداوند را انجام ندادهای. خداوند تو را از جمیع خطرات [احتمالى] نگاه میدارد و خداوند جمعیت کافران [لجوج] را هدایت نمیکند.
در پی کلام وحی، پیامبر(ص) امر کرد، تا کاروان حجاج در منطقه غدیر خم متوقف شوند و فرمود: کسانی که جلوتر هستند بازگردند و کسانی که عقبماندهاند به اجتماع حجاج در غدیر خم برسند. آن حضرت بر بالای منبری از جهاز شتران درحالیکه حضرت علی (ع) در کنار ایشان قرار داشت، خطبهای ایراد فرمود. در این خطبه که با ستایش و حمد خدا شروع میشد، حدیث ثقلین را بیان کرد. سپس درحالیکه دست حضرت علی (ع) را بلند کرد، از مردم پرسید: «ای مردم آیا من از خود شما بر شما اولی و مقدم نیستم؟» مردم پاسخ دادند: «بلهای رسول خدا.» حضرت گفت: « خداوند ولی من است و من ولی مؤمنین هستم و من نسبت به آنان از خودشان اولی و مقدم هستم.» آنگاه فرمود: «پس هر کس که من مولای او هستم علی مولای اوست.» سه بار این جمله را تکرار کرده و فرمود: «خداوندا، دوست بدار و سرپرستی کن، هرکسی که علی را دوست و سرپرست خود بداند و دشمن بدار هرکسی که او را دشمن دارد و یاری نما هرکسی که او را یاری مینماید و به حال خود رها کن، هر کس که او را وامی گذارد.» پس خطاب به حجاج گفت: «ای مردم حاضرین به غایبین این پیام را برسانند.» هنوز اجتماع متفرق نشده بود که بار دیگر جبرئیل بر پیامبر وارد و این آیه را نازل کرد: «امروز دین شمارا به کمال رساندم و نعمتم را بر شما تمام کردم و دین اسلام را بر شما پسندیدم.» ( سوره مائده، آیه 3 )، سپس پیامبر دستور داد که مردم با حضرت علی(ع) بیعت کنند.
رسول اکرم(ص) در مورد شخصیت بیانتهای حضرت علی (ع) و کمالات بینظیر و فضایل بیپایانش احادیثی فرمودهاند که به بخشی از آنها اشاره مینماییم:
- اگر تمام باغها قلم شود، همه دریاها مرکب، همه جنها حسابگر و انسانها نویسنده شوند تا همه فضایل و مناقب علی را بشمارند نمیتوانند. (محجة البیضاء، ج 4، ص 206).
- پروردگار عالم به من وحی کرد و مرا مأمور ساخت که علی(ع) را با لقب امیرالمؤمنین بخوانم و فرمود: تابهحال، کسی را با این لقب نخواندهام و آن را به کسی نخواهم داد. (بحارالانوار، ج 37، ص 2904 )
- پیامبر اکرم(ص) قبل از وفات خویش از آینده خبر داد و فرمود: پیروان حضرت موسی به هفتادویک گروه تقسیم شدند؛ همه آنان اهل آتش هستند جز گروهی که از وصیاش" یوشع " پیروی کردند و پیروان حضرت مسیح نیز به هفتادودو گروه تقسیم شدند و همگی گرفتار عذاب اخروی میشوند، جز آنان که از جانشین او" شمعون" تبعیت کردند، امت من نیز به هفتادوسه شعبه تقسیم میشوند همگی در قهر خدا گرفتار خواهند شد مگر آن گروه راستین که از وصی و جانشینم علی بن ابیطالب(ع) پیروی نمایند.( وسایل الشیعه، ج 18، ص 31)
- هرکس میخواهد حضرت نوح(ع) را در عزم و ارادهاش بنگرد و علم سرشار حضرت آدم(ع) را درک کند و به جدم حضرت ابراهیم(ع) در حلم و بردباریاش نگاه کند و حضرت موسی(ع) را در ذکاوت و هوشیاری و حضرت عیسی(ع) را در زهد و بیتوجهی به دنیا ببیند، وجود مبارک علی(ع) را ببیند.(محجة البیضاء، ج 4، ص 92)
- من شهر علم هستم و علی درب آن است، هر کس میخواهد وارد آن شود باید از دربش بگذرد.( کنزالعمال، ج 11، ص 600)
- علی از حیث قضاوت و داوری در میان امت من بینظیر است. (آفتاب ولایت، ص 138)
- علی داناترین امت منبعد از من است. (کنز العمال، ج 6، ص 15)
نظر دهید