میلاد مسعود باب‌الحوائج امام موسی کاظم(ع) تهنیت باد

با طلوع خورشید ولایت در طلیعه هفتمین روز از ماه صفر، در روستاى «ابواء»، شعف و سرور بر سرزمین حجاز حاکم شد. امام صادق(ع) به همراه خانواده‏اش در حال بازگشت از مکه بود که سومین پسر ایشان به دنیا آمد. نام آن مولود پاک را موسى گذاشتند. امام صادق(ع) نگاهى پدرانه به سیماى نورانى فرزند خویش کرد، آنگاه به‌سوی مسلمانانى که در سفر حج آن امام را همراهى می‌کردند، بازگشت و فرمود، خداوند امروز پسرى به من عنایت کرد که بهترین مردم زمان خود و پیشواى آینده شما خواهد بود.
در دیدگاه امام کاظم(ع)، سراسر زمین مسجد، محراب پرستش و زمینه‏اى براى تسبیح و تقدیس خدا بود، چه هر چه حلقه حصار را بر او تنگ‌تر می‌کردند و سخت‌گیری‌ها بیشتر می‌شد، احساس قرب بیشتر به ‏خدا می‌کرد و از« نماز» و « صبر» کمک می‌گرفت. امام، زندان را پرستشگاه‏ ساخته بود و از تنهایى زندان، خانه انس و الفت ‏باخدا پدید آورده بود. روزها روزه می‌گرفت و شب‌ها به نماز و مناجات می‌ایستاد. به روایت ‏یکى از زندان بانانش، حضرت، خدا را حمد می‌کرد که جایى مهیا و آسوده براى عبادت، نصیب وى‏ ساخته است.
 آری! امام کاظم(ع) در شرایط دشوار حکومت عباسیان ‏می‌زیست، دورانی که دستگیرى و آزار هواداران اهل‌بیت، سیاست رایج ‏خلفا بود و طبیعى بود که آن حضرت نیز، از سوى هارون‌الرشید، مورد آزار و شکنجه قرار گیرد.
امام کاظم(ع) می‌فرماید: " به‌راستی‌که باارزش‌ترین مردم کسی است که دنیا را برای خود مقامی نداند، بدانید بهای تن شما مردم، جز بهشت نیست، آن را جز بدان نفروشید."

یک جرعه آفتاب از چشمه‌سار حضرت کاظم(ع):

- لکلّ شی ءٍ دلیلٌ و دلیل الْعاقل التّفکّر.فرمود: براى هر چیزى، دلیل و راهنمایى است و راهنماى شخص عاقل  تفکّر و اندیشه اوست. (تحف العقول : ص 285، بحارالانوار: ج 1، ص 136، ضمن ح 30)
- منْ اراد اءنْ یکون اءقْوى النّاس فلْیتوکّلْ على اللّه. فرمود: هرکس بخواهد (در هر جهتى ) قوى ترین مردم باشد باید توکّل در همه امور، بر خداوند سبحان نماید. (بحارالانوار: ج 75، ص 327، ضمن ح 4)
- انّ العاقل لایکذب و ان کان فیه هواه. انسان خردمند دروغ نمی‌گوید؛ اگرچه دروغ وسیله ‌برآمدن خواهش‌های نفسانی او باشد. (منبع: صحیفه امام کاظم(ع)، ج 1، ص 452 تا 475)
- من لمْ یکنْ له من نفسه واعظٌ تمکن منه عدّوه. هرکس در وجودش پنددهنده‌ای نداشته باشد، دشمنش بر او مسلط می‌شود. (منبع: صحیفه امام کاظم(ع)، ج 1، ص 452 تا 475)
- فضل یتقرّب به العبد الی‌الله بعد المعرفة به الصلاةٌ و برّ الوالدین و ترک الحسد و العجب و الفخر. برترین چیزی‌ که بنده به ‌وسیله آن به خداوند نزدیک می‌شود، پس از شناخت خدا نماز و نیکی به پدر و مادر، ترک حسد، خودپسندی و تکبر است. (منبع: صحیفه امام کاظم(ع)، ج 1، ص 452 تا 475)
- الْمؤْمن مثْل کفّتى الْمیزان کلّما زید فى ایمانه زید فى بلائه. فرمود: مؤمن همانند دو کفه ترازو است، که هر چه ایمانش افزوده شود بلاها و آزمایش‌هایش بیشتر می‌شود. (تحف العقول : ص 301، بحارالانوار: ج 78، ص 320، ضمن ح 3)
- ما فى الْمیزان شی ءٌ اءثْقل من الصّلاة على محمّدٍ و آل محمّدٍ. فرمود: در میزان الهى نیست عمل و چیزى، سنگین‌تر از ذکر صلوات بر محمد و اهل‌بیتش (صلوات الله علیهم اجمعین). (اصول کافى: ج 2، ص 494، ح 15)