ولادت حضرت خاتم الانبیاء محمد مصطفی(ص) و میلاد حضرت امام جعفر صادق(ع) مبارک باد

محمد(ص) مي آيد، با بشارت آفتاب با سخاوت مهر؛ مي آيد، تا سرشارمان كند از آيه هاي آبي آسمان؛ مي آيد، تا خورشيد نفس هايش، برف ظلم و جهل را به رودهاي جاري ايمان و راستي بدل كند. مي آيد تا آيين آفتاب، ماندگار شود. نويد آمدنش، در زبور آمده است و در تورات هم. روزي، تبر ابراهيم بر شانه هايش، تاريخ بت شكني را دوباره تكرار مي كند. او آمده است تا بهشت را بين خوبان عالم، تقسيم كند، تا درخت علم را بروياند و آينده اي روشن را براي تمام جهانيان، رقم بزند. آري، او آمده است تا جاده هاي فرا روي دنيا را به دروازه هاي سراسر نور برساند. خجسته باد، قدم هاي انسانيت و يكتاپرستي!
پيامبر گرامي اسلام، در هفدهم ربيع الاول سال عام الفيل در مكه و كنار كعبه كانون خداپرستي، ديده به جهان گشود. معجزاتي درهنگام ولادت پيامبر اكرم آشكار شد، از جمله ابليس از ورود به آسمان‎هاي هفتگانه محروم شد، شياطين دور شدند، تمامي بت‎ها در بتكده با صورت بر زمين افتادند، طاق كسري فرو ريخت و چهارده كنگره‌ي آن سقوط كرد، آب درياچه ساوه خشك شد، آتشكده فارس پس از هزار سال خاموش شد، نوري از سرزمين حجاز بر آمد تا به مشرق رسيد، كاهنان عرب علوم خود را فراموش كردند، سحر ساحران باطل شد.
استحيائيل؛ يكي از فرشتگان بزرگ خدا در شب تولد حضرت محمد(ص) بر كوه ابوقبيس ايستاد و با صدايي بلند گفت: "اي مردم مكه! به خدا و فرستاده او و نوري كه با او فرو فرستاده‌ايم ايمان بياوريد."
امام صادق(ع) ماجراي ولادت پيامبر اكرم را از زبان آمنه چنين نقل مي‌فرمايد: به خدا سوگند، فرزندم با دستان خود بر زمين فرود آمد. آن‌گاه سر به سوي آسمان بلند كرد و به آن نگريست. نوري از من ساطع شده بود كه همه چيز در پرتوش نوراني بود. شنيدم كه منادي صدا زد:" تو بزرگترين مرد جهان را به دنيا آوردي."
و نيز نقل كرده‎اند: آمنه صدايي شنيد كه مي‎گفت:" تو باردار بزرگ اين امت هستي. پس وقتي فرزندت متولد مي‌شود بگو: "اعيذه بالواحد شرّ كل حاسد"؛ او را از گزند همه‌ حسودها به خداي يگانه مي‌سپارم."
سپس او را محمد نام بگذار."
حضرت على(ع) در مورد ولادت پيامبر فرمود: هنگامى كه پيامبر(ص) متولّد شد، بت‌هاى خانه كعبه به رو در افتادند و چون شب فرا رسيد، فريادى از آسمان شنيده شد كه: حق آمد و باطل رفت، همانا باطل رفتنى است.(بحارالانوار، ج 15،ص274)
در هفدهم ربيع الاول، فرشتگان عرش، در انتظارند تا سرزمين مدينه از درخشش ششمين آفتاب امامت، منور شود.
در خانه امام محمد باقر(ع)، چشمه چشم ‏هاي منتظر مي‏جوشد تا از ديدن رخسار كودكي يوسف ‏جمال، زلال شود.
وجب به وجب زمين مدينه، عطر ملكوت گرفته است. ملائك، بال گسترده‏اند بر خاك راه تو تا پابوس احياگر آيين محمدي(ص) باشند. عاقبت، انتظار به پايان مي ‏رسد، ششمين حجت خدا چشم بر جهان مي‏ گشايد. امروز، روز ميلاد مشق دانايي است؛ روز تحرير حكمت و شكفتن معرفت. حديث زيبايش هنوز در صحيفه روزگار مي‏ درخشد كه فرمود: "ما برگزيدگان خدا، راه روشن به سوي خدا و صراط مستقيم هستيم." آري، خاندان نبوت، چراغ ‏هاي هدايت انسان‏ هايي هستند كه به دنبال سرزمين نور و روشنايي ‏اند."
امام ششم حضرت امام جعفر صادق(ع) در روز 17 ربيع الاول سال 83 هجري در مدينه متولد شد. دوران امامت آن امام همام سي و چهار سال (از سال 114 تا 148 هـ.ق) بود، آن حضرت از فرصت نزاع ميان بني اميه و بني عباس، كمال استفاده را كردند و حدود چهار هزار شاگرد تربيت كردند كه اسلام راستين را از زير پرده هاي حجاب حاكمان ظلم و جور آشكار ساخت و تا امروز به دست ما رساند. سال هاي آخر عصر امامت حضرت صادق(ع) (حدود 12سال) در عصر خلافت منصور دوانيقي بود، او براي حفظ حكومت خود بسياري از آل علي(ع) و سادات را به شهادت رساند. منصور چندين بار تصميم گرفت امام صادق (ع) را به شهادت برساند اما موفق نشد تا آن كه سرانجام در روز 25 شوال سال 148هـ. ق امام را مسموم كرد و آن حضرت در سن 65 سالگي در مدينه به شهادت رسيد.
صلوات رمز محبت و وفادارى به پيامبر اكرم(ص) و خاندانش
امام صادق ‏(ع) نقل مى‏ كند كه روزى رسول خدا(ص) از اميرالمؤمنين ‏(ع) پرسيدند آيا نمى‏ خواهى مژده‏اى به تو بدهم؟ آن حضرت جواب داد چرا، پدر و مادرم فداى تو كه هميشه مژده ‏دهنده به همه خيرها هستى. پيامبر اكرم (ص) فرمود: چند لحظه پيش جبرئيل ‏عليه السلام چيز عجيبى به من گفت. اميرالمؤمنين (ع) پرسيد چه گفت اى رسول خدا!،
پيامبر(ص) جواب دادند: جبرئيل ‏ به من گفت اگر شخصى بر من صلوات بفرستد و پس از آن بر اهل‌بيت من نيز صلوات فرستد، درهاى آسمان براى او گشوده شده و فرشتگان هفتاد صلوات براى او مى‏ فرستند و اين عمل باعث ريختن گناهان مى‏ شود. آنگاه همانگونه كه برگ از درخت مي ريزد، گناهان نيز از او مى‏ ريزند و خداوند متعال مى‏ فرمايد خواسته تو را اجابت نمودم و كامروا و سعادتمند هستى.
آنگاه خطاب به فرشتگان مى‏ فرمايد: فرشتگانم! شما هفتاد صلوات بر او مى‏ فرستيد و من هفتصد صلوات.
پيامبر اضافه كرد: اما هنگامى كه بر من صلوات مي فرستد، پس از آن بر اهل‏بيتم صلوات نفرستد، بين آن صلوات و آسمان، هفتاد حجاب است.

منابع: تبيان (بحارالانوار، سيرةالنبويه، الكامل)
گردآوري و تنظيم: محبوبه بهلولي