دوازدهم اردیبهشت سالروز شهادت استاد مطهری و روز معلم گرامی باد

بوي ارديبهشت، مشام جان را مي ‏نوازد و ما را به ياد زيباترين دوران زندگي‏مان مي‏ اندازد. دوراني كه معلمان دلسوز برايمان سرمشق عشق و معرفت و ادب مي‏ گرفتند و با سرانگشتان خويش، افق روشن فرداها را نشانمان مي دادند، به راستي معلمان علم را به بشريت مى آموزند و آن را بر لوح ضميرهاى پاك، حك مى كنند و سياهى جهل را از دل ها مى زدايند و ما امروز به احترام نام بلندشان قيام مي‏ كنيم و در زلال كلامشان رها مي‏ شويم و حديث زندگي را ديگر بار در كنارشان مرور مي‏كنيم.
دوازدهم ارديبهشت، روز بزرگداشت عشق و ايثار است. روز بزرگداشت كساني است كه الف قدّشان، در راه تعليم خوبي ها خميده شد. روز تجليل از كساني است كه علم را جرعه جرعه در جان ها جاري ساخته و با دانش خويش، جامعه اي نو بنا كرده و فردايي با شكوه را نويد مي دهند. روز ياد كردن از گمنامان آشناست، عزيزاني است كه در سنگرعلم و دانش، سربازاني مخلص و دانشمند تربيت نموده و دفترهاي خاطرات از عطر يادشان آكنده است.
دوازدهم ارديبهشت، سالروز شهادت استاد مطهري، الگوي استادان متعهد و آگاه به زمان و معلم برجسته انقلاب اسلامي است كه بنيانگذار جمهوري اسلامي، از وي به عنوان حاصل عمر خويش ياد كرد. استاد مرتضي مطهري از زمره معلمان راستين انقلاب است كه با نگاه تركيبي به معارف بشري، تلاش هاي علمي و عملي خويش را مقدمه اي براي عبادت مي دانست و در اين راه به دينداري راه يافت و با شهادت، عبادت علمي و عملي خود را كامل ساخت.
يادش گرامي و راهش پر رهرو باد.

حكايت هاي اخلاقي استاد شهيد مطهري

خضوع و خشوع در نماز
حجت الاسلام والمسلمين سيدمحمد باقر حجتي در يكي از خاطرات خود به حالات معنوي استاد مطهري رحمه الله، اشاره كرده و مي‏ گويد: "روزي بر مسجد در آمدم، استاد با اين كه هوا گرم بود، با عمامه و قبا و عبا در حال اقامه نماز بودند. واقعا نماز اقامه مي‏ كردند. شايد به علت آنكه با تمركزي عجيب و خضوع و خشوعي جالب توجه نماز مي‏ خواندند، به هيچ وجه متوجه ورود من نشدند. استاد نماز را به گونه ‏اي آميخته با توجه و خضوع برگزار مي‏ كردند كه حالت ويژه ايشان مرا به خود مجذوب ساخت. به جاي اين كه به ايشان اقتدا كنم، مشغول تماشاي نمازشان شدم. تا از نماز فارغ شدند، ادعيه و تعقيبات و تسبيحات را ادامه دادند. حالي كه از پشت‏ سر در نماز ايشان به وضوح احساس مي‏كردم، غيرقابل توصيف است. گويي قيامت و احوال آن را شهود مي‏ كردند و حالت و خشيتي كه ويژه علماي واقعي و خدا آشناست، حتي از قفا در قد و بالاي آن سرو سهي، انسان را مجذوب خود مي‏ ساخت. "
اخلاص
استاد مطهري رحمه الله سرا پا در عشق به اسلام و دفاع از ارزش‏ هاي اسلامي مي‏ سوخت. او قبل از اينكه عالم يا معلم خوبي باشند، انساني معتقد، با ايمان و با تقوا بود. اعمال و رفتار وي دقيقا مصداق كامل «ان صلاتي و نسكي و محياي و مماتي لله رب العالمين‏» ; «نماز و تمام عبادات من، و زندگي و مرگ من، همه براي پروردگار جهانيان است» بود.
شهيد مطهري رحمه الله چون تمام كارهايش را براي خدا انجام مي‏ داد، هيچ گاه به دنبال شهرت نبود. فرزند ايشان در مورد اخلاص استاد مطهري رحمه الله مي‏گويد: "عنوان هميشگي نويسنده بر روي كتاب‏ هايشان «مرتضي مطهري‏» بود و اجازه نمي‏ دادند كلمه‏ هايي مثل استاد و غيره قبل از اسمشان آورده شود. از شهرت به شدت پرهيز داشتند. با اينكه تشكيل دهنده هسته مركزي شوراي انقلاب بودند، در روزنامه‏ ها چندان نامي از ايشان آورده نمي ‏شد، و وقتي از ايشان مي‏ پرسيديم كه: "چرا اسمي از شما نيست و از اكثريت دست‏ اندركاران انقلاب كم و بيش نامي هست؟"
ايشان مي‏ گفتند: " من كاري را كه بايد انجام بدهم، انجام مي دهم. هرچه نامم كمتر مطرح شود، آسوده ‏ترم. سعي من بر اين است كه در غير موارد ضروري در اجتماعات عمومي مطرح نشوم."

گردآوري و تنظيم: بهلولي با استفاده از پايگاه خبري تحليلي اهل بيت