اینجانب دکتر فاضل شکری عضو هیات علمی بخش ایمنی شناسی گروه پاتوبیولوژی دانشکده  بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران هستم. در سال 1369 پس از فارغ التحصیلی در رشته ایمونولوژی از دانشگاه بیرمنگام انگلستان بعنوان عضو هیات علمی وارد دانشکده شدم در سال 76 به مرتبه دانشیاری و در سال 80  به مرتبه استادی رسیدم.

 

فیلد اصلی تحقیقاتی بنده در زمینه مطالعه ساختار و عملکرد آنتی بادی و لنفوسیت B در بیماریهای عفونی، خودایمنی و سرطان بوده است. بلافاصله پس از شروع بکار در دانشگاه با توجه به نیاز کشور، در ارتباط با واکسیناسیون بیماریهای عفونی، مطالعاتی را در زمینه واکسیناسیون هپاتیت B در نوزادان شروع کردم که این مطالعات همچنان ادامه دارد. اولین مطالعه در زمینه ارزیابی ایمونوژنیسیته  واکسن های نوترکیب هپاتیت B ساخت بلژیک و کوبا در کشور را انجام دادیم و بدنبال آن پروتکل جدید واکسیناسیون نوزادان با واکسن هپاتیت B را پیشنهاد کردیم. با توجه به عدم پاسخ درصد کمی از نوزادان به واکسن نوترکیب هپاتیت B، پروژه های متعددی به منظور ارزیابی مکانیزم های ایمونولوژیک مرتبط با عدم پاسخ به واکسن انجام دادیم که مقالات مربوطه در مجلات معتبر بین المللی چاپ شد. ضمناً ارزیابی واکسن های تولید داخل کشور از جمله واکسن های DTP و MMR را در قالب پروژه های ملی انجام دادیم. در زمینه سرطان نیز تابحال مطالعات زیادی در ارتباط با شناسایی آنتی ژن های جدید وابسته به تومور انجام دادیم و مارکر های جدیدی را معرفی کردیم و بر علیه آنها آنتی بادی های منوکلونال تولید کردیم. بعضی از این آنتی بادی ها کاندید مناسبی برای درمان بشمار می روند. برای اولین بار تکنولوژی کایمریزاسیون و انسانی کردن آنتی بادیها را در کشور راه اندازی و تعدادی از آنتی بادی ها را به فرم کایمریک و انسانی تولید کردیم. یکی از این آنتی بادی ها به صورت پتنت در ایران و آمریکا ثبت شد.

اینجانب در کنار راهنمایی دانشجویان ارشد و دکتری تلاش داشتم که پایان نامه ها و پروژه های تحقیقاتی منجر به تولید محصولاتی شوند که در زمینه های پژوهشی و تشخیصی در فیلد ایمونولوژی کاربرد داشته باشند. بر همین اساس در چند سال اول موفق به تولید بیش از چهل آنتی بادی پلی کلونال بر علیه ایمونوگلوبولین و ایزوتیپ های مختلف انسان و حیوانات مانند موش، خرگوش و گوسفند شدم. بسیاری از این آنتی بادی ها جهت استفاده در آزمون های سرولوژیک و سلولی مانند الایزا، ایمونوبلات ، فلوسیتومتری و ایمونوهیستوشیمی با آنزیم ها و رنگ های فلورسانس مختلف نشان دار شده و توسط آزمایشگاه مرجع کشوری مورد تایید قرار گرفتند. در کنار آنتی بادی های پلی کلونال، آنتی بادی های منوکلونال مختلفی نیز تولید شدند که مشخصات بسیاری از آنها در مقالات چاپ شده اینجانب ذکر شده است. تابحال بیش از 170 مقاله از اینجانب در مجلات معتبر بین المللی چاپ شده است. ضمناً دوبار در سالهای 1379 و 1387 در جشنواره رازی به عنوان پژوهشگر برتر انتخاب شدم.

اینجانب در کنار فعالیتهای پژوهشی و آموزشی تلاش وسیعی در زمینه ایجاد زیر ساختهای علمی مورد نیاز کشور در عرصه ایمونولوژی و بیوتکنولوژی انجام دادم. در سال 1372 بانک سلولی ایران را در انستیتو پاستور تاسیس کردم و طی  حدود 17 سال با مدیریت این بانک موفق به تاسیس تعداد زیادی آزمایشگاههای مدرن کنترل کیفی و تولید و ذخیره سازی صدها رده سلولی و هیبریدوم های مواد آنتی بادی منوکلونال در این بانک شدم. فعالیت های بانک سلولی نقش بسیار مهمی در توسعه فعالیت های پژوهشی و تولیدی در زمینه های سلولی و ملکولی در دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی کشور داشته است. در ادامه فعالیت های مذکور در سال 1379 در کنار دوست ارجمندم استاد فرهیخته جناب آقای دکتر جدی تهرانی موفق به تاسیس و راه اندازی مرکز تحقیقات آنتی بادی منوکلونال در پژوهشگاه فناوریهای نوین علوم پزشکی ابن سینا شدم.

 

شاید مهمترین و برجسته ترین افتخارات علمی و پژوهشی اینجانب به عنوان معلم و پژوهشگر در دانشگاه تربیت فارغ التحصیلان ممتاز و برجسته در رشته ایمونولوژی بوده و هست. همیشه تلاش داشتم تا دانشجویانی را که برای انجام پایان نامه در مقاطع ارشد و دکترا گزینش می کنم فضائی برای آنان فراهم کنم تا با استاندارد قابل قبول مسیر خود را طی کنند و فارغ التحصیل شوند. تابحال در حدود 18 نفر دانشجوی دکتری و بیش از 45 نفر دانشجوی ارشد زیرنظر مستقیم اینجانب فارغ التحصیل شده اند. تعداد زیادی از این فارغ التحصیلان درحال حاضر از اساتید برجسته دانشگاهها و پژوهشگاه های کشور هستند و خود تابحال دهها دانشجو را تربیت کرده اند.