گالری عکس
به گزارش روابط عمومی دانشکده پیراپزشکی، ساسان غفاری دانشجوی کارشناسی ارشد هماتولوژی و علوم انتقال خون این دانشکده از پایان‌نامه خود با عنوان بهینه‌سازی غلظت اینترلوکین-2، تعداد سلول اولیه و نسبت ذره (بید) به سلول برای تکثیر سلول‌های لنفوسیت T دفاع کرد.
لنفوسیت‌های T عضو مهمی از ایمنی سلولی بدن برای مقابله با عوامل پاتوژن هستند. در طی سه دهه اخیر استخراج لنفوسیت‌های T بیمار از بدن وی و تزریق مجدد آن یکی از مهم‌ترین روش‌های ایمنی درمانی علیه سرطان بوده است که با عنوان ACT شناخته‌شده است. این نوع درمان با جدا کردن لنفوسیت‌های T واکنشی علیه سلول‌های توموری از بافت تومور، تکثیر آن در آزمایشگاه و تزریق مجدد به بیمار شروع شد. در روش‌های جدیدتر ACT، سلول‌های T از خون محیطی جدا می‌شوند و پس از انتقال یک ژن خاص نظیر TCR یا CAR تکثیرشده و مجدداً به بدن بیمار بازگردانده می‌شوند. پیش‌نیاز تمام درمان‌های منطبق بر ACT تکثیر لنفوسیت‌های T به مقادیر بالا (بیش از 1010 به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) است.
سه عامل مهم تعداد سلول اولیه، IL-2 و نسبت ذره bead به سلول (B:C) در تکثیر لنفوسیت‌های T نقش بسزایی دارند که هرکدام در غلظت‌های مختلف منجر به تکثیر متفاوت لنفوسیت‌ها می‌شوند. در این مطالعه باهدف بهینه‌سازی تکثیر لنفوسیت‌های T، میزان تکثیر سلول‌ها در نسبت‌های مختلف تعداد سلول اولیه، IL-2 و نسبت B:C در سه داوطلب سالم با یکدیگر مقایسه شد.
در مطالعه ما تعداد 103×500 سلول در هر چاهک با فعال شدن bead به نسبت 5 به 1 نسبت به سلول در حضور سایتوکاین IL-2 به مقدار IU/ml 50 بهینه‌ترین شرایط جهت تکثیر لنفوسیت‌های T را فراهم کرد. در شرایط بهینه، لنفوسیت‌ها %98-96 مارکر سطحی 3CD را بیان کردند و غالب جمعیت سلول‌های +3CD مارکر 8CD را بیان کردند و میانگین بیان مارکر 4CD در سه داوطلب 3/19، 5/16 و 4/20 بود. نتیجتاً این مطالعه علاوه بر تکثیر لنفوسیت‌های T به مقادیر بالا جمعیت خالصی از لنفوسیت‌های T ارائه می‌دهد.
دکتر آزاده امیدخدا و دکتر ناصر احمدبیگی  اساتید راهنما و دکتر منیره ترابی رهور و دکتر محمود نادری اساتید مشاور این پژوهش بودند. دکتر شعبان علیزاده و دکتر جعفر کیانی داوری آن را بر عهده داشتند.
خبرنگار و عکاس: الهام حق شناس