به گزارش روابط عمومی دانشکده پیراپزشکی، در راستای برنامه های کمیته پیشگیری از کرونا این دانشکده و به منظور حمایت و بیان تلاش های جامعه پیراپزشکان به گفت و گو با عبدالصمد صحنه  کارشناس بیهوشی شاغل در بیمارستان و اورژانس 115 پرداختیم.

لطفاً خودتان را معرفی کنید
با سلام. عبدالصمد صحنه متولد دهم مهرماه سال 1368 و اهل شهرستان آق قلا از استان سرسبز گلستان هستم.

در خصوص سوابق تحصیلی خود بفرمایید
سال 1387 در مقطع کارشناسی بیهوشی در دانشگاه علوم پزشکی گرگان قبول و سال 1391 فارغ‌التحصیل شدم. حدود هشت سال سابقه کاری در بخش‌هایی مثل اورژانس، اتاق عمل قلب و جنرال، آی سی یو و سی‌سی‌یو و ریکاوری دارم. در حال حاضر هم در بیمارستان مداین تهران مشغول به کار هستم و همچنین استخدام دانشگاه علوم پزشکی ایران بوده و در واحد اورژانس 115 انجام‌وظیفه می‌کنم.

با شیوع ویروس کرونا در کشور از اسفندماه چگونه با این مسئله در واحد خود مواجه شدید؟
ازآنجاکه در همه‌گیری‌ها و ویروس‌ها هیچ احترامی به مرزها نمی‌گذارند و به‌سرعت گسترش پیدا می‌کنند، با پیدایش ویروس کرونا در کشور چین، آموزش‌هایی در کشور خودمان بین کادر درمان برای مقابله با آن شروع‌شده بود. خط نخست مقابله با آن‌هم کادر درمان بوده تا علاوه بر انجام مسئولیت ذاتی، امید و اعتماد رو به دل مردم برگرداند.
به علت شباهت علایم این بیماری با بیماری آنفولانزا و وجود دوره کمون این بیماری، پروتکل‌های بهداشتی به‌طور کامل آموزش داده و تصمیمات متعددی برای مقابله با این ویروس در نظر گرفته شد، ازجمله مرخصی‌ها به‌جز در مواقع ضروری لغو شد، کارکنان مجهز به پوشش حفاظت فردی شدند، آمبولانس‌هایی ویژه برای انتقال بیماران کرونایی یا مشکوک تعین شد، اقدامات لازم برای ضدعفونی کردن لباس‌ها، تجهیزات و آمبولانس‌ها صورت گرفت، آزمایشگاه‌ها مجهز به کیت‌های تشخیص کرونا شده تا در کنار بررسی‌های دیگر مثل اسکن ریه و کشت حلق، دقت و سرعت شناسایی کرونا بیشتر شود، بخش‌های بستری برای بیماران کرونایی از سایر بخش‌های بستری مجزا شد و ...

آیا آمادگی کافی در واحد شما (بیمارستان/فوریت 115) و در بین همکاران وجود داشت؟
آمادگی کامل مستلزم مسلح بودن است. سلاح کادر درمان داشتن دانش و  تجهیزات مناسب است. تأمین تجهیزات به‌ویژه وسایل حفاظت فردی به علت شیوع بیماری با سرعت‌بالا و متأسفانه احتکار انجام‌شده از سوی بعضی افراد باعث مشکلات متعددی شد، بااین‌حال کادر درمان باوجود کمبودها و شمار فزاینده بیماران و باهمت مسئولان دلسوز و استفاده بهینه از تجهیزات، سیستم درمانی کشور را سرپا نگه داشتند.
 در این دوران با چه چالش‌ها و مشکلاتی مواجه شدید؟
همان‌طور که مقام‌های مسئول کشورها در ابتدای شیوع کرونا اذعان داشتند که کاستی‌های زیادی برای مقابله با آن دارند، کادر درمان مشکلاتی داشتند که مهم‌ترین آن‌ها کمبود تجهیزات پزشکی_حفاظتی و فقدان کادر درمان کافی به‌ویژه نیروی آموزش‌دیده برای این بیماری است. همچنین می‌توان به کم شدن اعتماد مردم در رابطه با توصیه‌های بهداشتی اشاره کرد. البته عدم هماهنگی بین مسئولان، بی‌اعتمادی مردم را تقویت می‌کند. مشکلات دیگر شامل فشرده شدن بیش‌ازپیش شیفت‌های کاری، نبودن فرصت مناسب برای استراحت، دوری از خانواده، تماس با عوامل بیماری‌زا، پرکار بودن شیفت و وجود عوامل استرس‌زای پیوسته، سخت بودن تحمل پوشش‌های کرونایی و... است.
دراین‌بین خیلی از همکاران و خانواده‌هایشان گرفتار این بیماری شدند، به‌سختی جنگیدند، بارها شاهد سجده‌های شکر بودیم و شاکریم ولی متأسفانه بارها نیز پا به‌پای خودشان و خانواده‌هایشان گریه کردیم و عزیزانشان را از دست دادند. روحشان شاد.

چگونه چالش‌ها را مدیریت کردید؟
مدیریت چالش‌ها نیازمند اجرای دقیق پروتکل‌های بهداشتی دارد. استفاده از ماسک؛ رعایت فواصل اجتماعی، پرهیز از حضور در اجتماعات، شستن مکرر دست‌ها و...
 از خاطرات خود در این دوران بفرمایید
خاطرات خوش ما حاصل از نجات جان مردم بوده و تنها دل‌خوشی ما نفس، نبض و دعای خیر آن‌هاست.
 آیا خانواده شما در این شرایط باکار کردن شما در بیمارستان مشکلی نداشتند؟
 کار کردن در بیمارستان به‌خودی‌خود سخت و طاقت‌فرسا هست و کرونا آن را سخت‌تر کرده است. بااین‌وجود خداروشاکرم مشکلی از طرف خانواده دراین‌باره نداشتم و همیشه تحمل این شرایط رو برای من امکان‌پذیر کردند. جا دارد از همسر عزیزم که همکار خودمم هست، تشکر کنم که معنی واقعی خستگی جسمی و روحی مرا درک می‌کند. هنر شغل ما این است که استرس‌های محیط کار را قبل از ورود به منزل فراموش کنیم و همچنین مسائل خانوادگی را وارد محیط کاری نکنیم. آرزو می‌کنم، هنرمندان خوبی باشیم.
سخن پایانی
در کلام آخر از مسئولین خواهش می کنم  زحمات بی‌دریغ کادر درمانی رو بی‌پاسخ نگذارند. فکری به حال جذب نیروهای فارغ‌التحصیل به‌ویژه رشته پیراپزشکی و فوریت پزشکی داشته باشند و با بالا بردن امنیت شغلی، باعث دلگرمی آن‌ها شوند.
خواهشی هم که از مردم عزیز دارم این‌که نسبت به کادر درمان قضاوت مناسبی داشته باشند زیرا خانواده درمان حتی در بدترین شرایط و بحران‌ها در کنار مردم بوده و قبل از اینکه به فکر خود و خانواده خود باشند، به فکر نجات جان مردم هستند.