به گزارش روابط عمومی دانشکده پزشکی، هفده سال پیش در چنین روزی پرفسور یحیی عدل، بنیانگذار جراحی نوین ایران در 94 سالگی درگذشت،وی در طول عمر خود شاگردان بسیاری را تربیت کرد که هریک منشا اثر و خدمات ارزشمندی بوده اند. به همین مناسبت بخش هایی از خاطرات دو تن از شاگردان ایشان را بازخوانی می کنیم.

دکتر محمد مهدی حفیظی از راه اندازی مکتب عدل می گوید:
گروهی از شاگردان پروفسور عدل گفتند:«به دلیل شخصیتی که دکترعدل دارند، پس ما باید مکتبی به‌نام مکتب عدل درست کنیم» بنابراین شاگردهای پروفسور عدل این مکتب را تاسیس کردند و هر سال نیز کنگره‌ای به‌عنوان کنگره مکتب عدل در سالن بیمارستان سینابرگزار می‌کردند. موضوعات و مقالات مختلفی مورد بررسی قرار می‌گرفت و شاگردان از تهران و شهرستان‌ها به آن‌جا می‌آمدند.هم‌چنین مجله‌ای به‌نام مجله مکتب عدل وجود داشت که دکتر قاسمی آن‌را اداره می‌کرد.
در این مجله‌ تمام مسائل جراحی را عنوان میکردند و سالی یک‌بار نیز کنگره داشتند و مسائل مختلف را آن‌جا بررسی می‌کردند.
پروفسور عدل دفتری با جلد مقوایی داشتند که خود من نیز شاهد بودم که هر عملی را که انجام می‌دادند،در آن می‌نوشتند؛ البته به زبان فرانسه. ما نیز این کار را انجام می‌دهیم. هر بیماری را که عمل می‌کنیم،هم در پرونده و هم در جای دیگری یادداشت می‌کنیم و یک ریفرنس است. یعنی مورد استفادۀ بقیه قرار می‌گیرد. در موزۀ تاریخ پزشکی یادداشت‌های پروفسور نیز وجود دارد که فقط یکی از دفترهای ایشان در آن‌جاست. ایشان50 سال جراحی کردند.
پرفسور عدل گفته بود که هیچ بیماری را حق ندارید نپذیرید. گاهی اوقات سالنی بود که اتاق بزرگی داشت و مثلا اگریک اتوبوس تصادف می کرد باید همه را می‌پذیرفتند و حق نداشتند که نپذیرند حتی در کف اتاق بیمار می خواباندیم.