به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران شبکه بهداشت و درمان اسلامشهر، با توجه به در پیش رو داشتن روز جهانی خودکشی، واحد سلامت روانی، اجتماعی و اعتیاد شبکه یکشنبه ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ کارگاه آموزشی تحت عنوان" پیشگیری از خودکشی" برای مراقبین سلامت پایگاه‌های سلامت تحت پوشش شبکه برگزار کرد. در این کارگاه سمیرا سلیمانیان، کارشناس سلامت روان این شبکه در تعریف خودکشی گفت: خودکشی به معنای خاتمه زندگی به‌دست خود فرد است. اگر کسی دست به خودکشی بزند ولی زنده بماند به این رفتار اقدام به خودکشی گفته می‌شود. پدیده افکار خودکشی در بسیاری  از اقشار مردم ازجمله (جوانان، مردان، زنان و افراد مسن) دیده می‌شود که عدم پیشگیری از آن می‌تواند اقدام به خودکشی را به همراه داشته باشد. 

وی در ادامه افزود: خودکشی یک مشکل پیچیده است که علل یا دلایل متعددی دارد و درنتیجه تعامل عوامل متعدد زیست‌شناختی، ژنتیک، روان‌شناختی، اجتماعی، فرهنگی، و محیطی  به وجود می‌آید. توضیح این موضوع که چرا برخی افراد تصمیم به خوکشی می‌گیرند درحالی‌که برخی دیگر در شرایط یکسان یا حتی بدتر از آن چنین کاری نمی‌کنند مشکل است. بااین‌حال بیشتر خودکشی‌ها قابل‌پیشگیری هستند. اقدام به خودکشی، نشان‌دهنده ناراحتی شدید هیجانی و یا بیماری روان‌پزشکی است. خودکشی و اقدام به خودکشی عواقب هیجانی شدیدی بر خانواده و دوستان دارد. 

سلیمانیان در خصوص مهم‌ترین عوامل مؤثر در بروز خودکشی گفت: علل روانی شامل بیماری‌های روانی به‌ویژه افسردگی، اعتیاد، سایکوز، اختلال دوقطبی، علل روان‌شناختی مانند شکست  عاطفی، تحصیلی یا هر شکست دیگر، استرس‌ها، علل جسمی مانند بیماری‌های جسمی مزمن (مثل سرطان، صرع، ایدز، بیماران دیالیزی و علل اجتماعی مثل تنها زندگی کردن، فقدان حمایت خانوادگی و اجتماعی و همچنین عوامل فشارزا (مانند طلاق، بیکاری، فقر، از دست دادن نزدیکان، شکست در کار یا تحصیل، ازدواج تحمیلی و اختلافات زناشویی...) درمان کافی بیماری‌های روان‌پزشکی می‌تواند از خودکشی پیشگیری کند و برخی درمان‌ها برای اختلالات روان‌پزشکی  با کاهش رفتارهای خودکشی همراه هستند.