به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره)، دکتر محمود فرزان استاد پیشکسوت گروه ارتوپدی دانشگاه و مجتمع دوشنبه 10 آبان 1400 با حضور در مراسم شانزدهمین جشنواره آموزشی، پژوهشی و بین‌الملل این مرکز سخنانش را با شعری آغاز کرد و گفت:

باغبان در بازکن من مرد گلچین نیستم         می‌نشینم گوشه‌ای گل‌ها تماشا می‌کنم

وی در ادامه ضمن خواندن سوره والعصر همراه بامعنی آن افزود: در احوالات علامه طباطبایی صاحب کتاب المیزان می‌نویسند که ایشان در تمام عمر پربرکتشان بیشترین سوره‌ای از قرآن را که تلاوت می‌کردند سوره والعصر بود. ایشان روزش را با این سوره آغاز می‌کرد و شبانگاه کارهایی که در طول آن روز انجام داده بود ارزیابی می‌کرد تا ببیند به ازای روزی که ازدست‌رفته چه به دست آورده است.

دکتر فرزان در توصیه به حاضرین گفت: اگر می‌خواهید خوشبخت و سعادتمند شوید زندگی‌تان را به یک هدف بزرگ گره بزنید.

تعریف معلم از نگاه استاد

وی آموزش‌وپرورش را به‌سان رودخانه‌ای خواند و تصریح کرد: معلم کسی است که از اشتباهاتش پلی برای عبور شاگردانش بسازد تا در رودخانه اشتباهات نیافتند. معلم باید برای شاگردانش الهام آور باشد و روحیه آن‌ها را شاد کند. در قرآن هر جا صحبت از علم است کلمه نور آمده است. خداوند در آیه 269 سوره بقره فرموده ما به هرکسی علم دادیم دوستش داشتیم. یکی از محورهای حکومت اسلامی از نگاه امام صادق علیه‌السلام طبابت با بصیرت است.

توصیه به فراگیران

استاد پیشکسوت دانشگاه از فراگیران خواست تا از شرکت در کلاس‌های اساتید بیشتر استقبال کنند و در تکمیل سخنان خود به بیت

بر آن درس و تحصیل باید گریست         که استاد آن هست و شاگرد نیست

اشاره کرد و گفت: دانشجویان عزیز اگر می‌خواهید واقعاً در رشته طبابت پیشرفت کنید نیاز به مداومت، مقاومت و ابتکار دارید.

وی در بیان نقل‌قولی از استاد شمسا و استاد یلدا گفت: یک روز نزد استاد شمسا رفتم و گفتم اگر بخواهم از قول شما در جمعی از دانشجویان سخنی بگویم چه می‌گویید؟ گفت بگو دکتر شمسا معلمی بود که همیشه احساس شاگردی می‌کرد. این یعنی دکتر شمسا به‌روز بود. آخرین باری که خدمت استاد یلدا بودم این شعر را خواند،  نفت چراغ‌نفتی ما هم تمام شد      اکنون فتیله سوزد و این روشنی از اوست.

دکتر فرزان با اشاره به آخرین مراسم بزرگداشت پروفسور هشترودی استاد علم ریاضی دانشگاه تهران افزود: در این مراسم ابتدا هر یک از دانشجویان در رثای استاد سخنی گفتند و وقتی نوبت به استاد رسید این شعر را خواند،  بعد از وفات تربت ما بر زمین مجوی     در سینه‌های مردم دانا مزار ماست.

نیایش استاد
استاد پیشکسوت گروه ارتوپدی دانشگاه با این نکته که بزرگ‌ترین هنر ما دوست داشتن مردم است سخنانش را با دعا و نیایش پایان داد و چنین گفت: خدایا ما را به انجام کارهای شایسته‌ای که رضا و مصلحت تو در آن است موفق و مؤید بدار.
خدایا به ما دل‌هایی با ادراک معرفت و چشمانی با نور بصیرت و گوش‌هایی شنوای حقیقت عنایت بفرما.
ای خدای بزرگ متشکرم.

 خبرنگار: نجمه باهو