مراسم تکریم و جشن بازنشستگی معاون مرکز بهداشت جنوب تهران برگزار شد
فقیه نصیری گفت: طرح تحول سلامت، فرصت مغتنمی برای خدمت بهتر، بيشتر و باکیفیت‌تر به مردم است.
گالری عکس
به گزارش روابط عمومي مرکز بهداشت جنوب تهران، مراسم تکریم و جشن بازنشستگی لیدا فقیه نصیری، معاون مرکز بهداشت جنوب تهران با حضور مسئولان معاونت بهداشت، همکاران سابق و فعلی این مرکز برگزار شد.
در این مراسم که روز چهارشنبه 18 اسفند 95 در مرکز بهداشت جنوب برگزار شد، دکتر تأملی، معاون فنی معاونت بهداشت، دکتر قیوم زاده، رئیس مرکز بهداشت جنوب تهران، دکتر حسینی سده، رئیس سابق این مرکز، دکتر معتمد و دکتر نیک‌فرجام، مدیران گروه‌های گسترش و بیماری‌های معاونت بهداشت، مسئولان و کارشناسان این معاونت حضور داشتند.
دکتر قیوم زاده و دکتر تأملی در سخنانی با تمجید از خدمات ارزنده معاون مرکز بهداشت جنوب تهران، از وی قدردانی و در ادامه، چند تن از شرکت‌کنندگان در این مراسم، در خصوص ویژگی‌های مدیریتی و شخصیتی ایشان مطالبی را بیان کردند.
فقیه نصیری معاون مرکز بهداشت جنوب تهران نیز ضمن قدردانی از همکاران، متنی را برای حاضران خواند و در پایان هدایای مسئولان و واحدهای مختلف ستادی به ایشان اهدا شد. متنی که توسط فقیه نصیری قرائت شد، به شرح ذیل است:
با سلام
چقدر اين ضرب‌المثل را شنیده‌ایم كه «بنشين بر لب جوي و گذر عمر ببين» و اکنون‌که سال‌ها گذشته است از روزهاي نخستين حضورم در اين سازمان اين ضرب‌المثل را بهتر می‌فهمم، البته در تمام اين سال‌ها نه‌تنها هرگز بر لب آب ننشسته بودم بلكه جانانه دل به دریا زده و نه‌فقط تماشا نمی‌کردم كه با تمام وجود خود را در مسير خدمت قرار داده بودم. فراز و نشيب و تلخي و شیرین‌های فراوان از سر گذرانده‌ام. هر بار كه كسي می‌گفت در چشم بر هم زدني می‌گذرد، باور نمی‌کردم اما اكنون گذشته است نه در چشم بر هم زدن كه بار مسئوليت سی‌ساله چشمان هميشه بازمی‌خواهد. مگر می‌شود سروكارت باجان مردم باشد و چشم بر هم بگذاري؟ مگر می‌شود همدرد دردهاي پيدا و پنهان باشي چشم ببندي؟ تنها آنجايي چشم فروبستم كه ناديدني بود و ناپسند.
بهر صورت گذشت، از روزهاي جنگ و دوري تا سال‌های ممتد سكوت و صبوري با گریه‌های مردم گريستم و با خنده‌هایشان آرام گرفتم. در كنار همكارانم، كه نه‌فقط همكار بلكه همراه و همدل و هم باور پاي در مسير پر پیچ‌وخمی نهادم كه نهايت و غايت آرزوهاي انقلابی‌ام بوده است كه همانا مرهمي باشم بر تن رنجور و اين سال‌ها اگر بارها و بارها تكرار شود بي تبار نمی‌مانم و هیچ‌چیز را به فرصت خدمت ترجيح نمی‌دهم كه بر اين باورم اين فرصت موهبتي است الهي كه بر من ارزاني گشت و همه‌ی اميدم اين است كه قدر نعمت دانسته و شكر نعمت به‌جای آورده باشم.
حال كه به حول و قوه الهي و با نعمت و الطاف بی‌کران حضرت حق به درجه بازنشستگي نائل می‌گردم، بر خود واجب می‌دانم كه از هدايت حمايت، آموزش و راهنمایی‌های همه اساتيد، بزرگان و عزيزان دانشگاه تشكر و قدرداني نمايم.
خداي خوب و مهربان تو خود شاهدي كه در اين مدت چه درزمانی كه در روستاهاي شمال كشور و يا در زمان جنگ در منطقه جنگي و محروم ايلام و سپس در مناطق كم برخوردار جنوب تهران مشغول انجام‌وظیفه بودم، تمام تلاش و كوششم را جهت افزايش و بهبود كيفيت و كميت خدمات به‌منظور ارتقاء سطح سلامت هم‌وطنانم بكار گرفته كه البته نقصان و کاستی‌هایی داشتم و چنانچه در این راه موجبات آزردگي خاطر همكاران را موجب شدم از همگي حلاليت طلبيده و تقاضاي عفو و بخشش دارم.
همكاران، طرح عظيم تحول سلامت را كه به‌حق می‌توان آن را «انقلاب سلامتي» نام نهاد، فرصت مغتنمی است جهت خدمت بهتر، بيشتر و باکیفیت‌تر به مردم عزيز و غيور كشور تا انشا اله شاهد نسلي سالم، شاد و متفكر باشيم.
خداي بزرگ، من و همه همكارانم را چه آن‌هایی كه قبلاً با من همكار بودند و يا در حال حاضر افتخار همكاري با آن‌ها رادارم و همكاراني كه به ديار باقي شتافتند و در بستر خاك آرامیده‌اند را ببخش و بيامرز و از ما راضي باش
و در آخر در يازدهمين دعا از صحيفه سجاديه می‌خوانیم:
خدايا دل‌های ما را به ياد خودت از هر ياد و زبان ما را به شكر خودت از هر شكر و اعضايمان را به طاعت خودت از هر طاعت مشغول دار و اگر براي ما فراغتي از كار مقدر کرده‌ای پس آن را فراغت همراه با سلامتي قرار ده تا در دنبال آن هيچ وبالي به ما نرسد و در آن فراغت ملالتي به دامن حيات ما ننشيند تا نويسندگان اعمال زشت از نزد ما با دفتري خالي از كردار بد برگردند و نويسندگان خوبی‌ها به سبب آنچه از حسنات ما نوشته‌اند شادان و مسرور بازآیند. پايان ما را توبه‌ای مقبول قرار ده كه بعدازآن ما را بر معصيتي كه کرده‌ایم و نافرماني كه مرتكب شده‌ایم توبيخ و سرزنش نكني و پرده‌ای كه بر ما پوشانده‌ای از روي كار ما برمداري، در روزي كه اخبار بندگانت را آشكار می‌سازی زيرا تو نسبت به هر كه تو را بخواند مهرباني.
ابرها به آسمان، درختان به زمين و انسان‌ها به مهرباني يكديگر تكيه می‌کنند. گاهي دلگرمي يك دوست چنان معجزه می‌کند كه انگار خدا در زمين كنار توست. جاودان باد سايه دوستانی که شادي را علت‌اند نه شريك و غم را شریک‌اند نه دليل.
پيشاپيش سال نو مبارك
اسفند 1395
خبرنگار: مهدی گلپایگانی
ارسال به دوستان