متن گزارش به شرح ذیل است:

اعضای محترم هیأت علمی، کارکنان شریف و دانشجویان عزیز، سلام

این گزارش چهل و هشتم و آخرین گزارش من برای این دوره مدیریت دانشگاه است. خداوند بزرگ را شاکرم که عنایتش شامل حال من شد تا بتوانم به وعده خود در ارائه گزارش ماهانه بطور کامل و بی کم و کاست عمل کنم.
شاید بد نباشد بدانید که متن تمام گزارشات را از ابتدا تا انتها من می‌نوشتم و بعد از اینکه نظرات یک جمع تقریبا 10 نفره از دوستان و همکاران را دریافت و موارد لازم را اصلاح می کردم، لینک‌های مرتبط توسط دوستان روابط عمومی اضافه شده و گزارش روی سایت دانشگاه انتشار می یافت. این چرخه در طول چهار سال، دو شب پایانی هر ماه من و این همکاران گرامی را به خود اختصاص داده است. این توضیح از دو جهت بود، اول تشکر از این دوستان عزیز پشت پرده که در پختگی متن و محتوا نقش اساسی داشتند و دوم رفع این شبهه که نویسنده کس دیگری است و من ویرایشگر آن هستم.
این کار که شاید برای بعضی اتلاف وقت به نظر برسد، از نظر من یک نمونه موفق ارتباط دوسویه مدیریت ارشد با تمام رده های سازمان در ایران و قابل ثبت است. ارتباط دو سویه از این جهت که گزارشات ماهیانه رئیس دانشگاه نه تنها تقریبا همیشه جزء پربازدیدترین مطالب سایت بود بلکه اغلب بیشترین تعداد کامنت را نیز به همراه داشت و من تقریبا تمام نظرات را خوانده ام. شاید این سؤال در ذهن بعضی همکاران بیاید که "خواندن نظرات چه فایده دارد اگر عملی نشوند؟" این سؤال خوب دو جواب مهم دارد.

• بسیاری از نظرات درست و درخواست‌های بجا وجود دارد که امکان عملی کردن آنها به دلیل محدودیت های مختلف از جمله قانونی، اعتباری و اجرایی وجود ندارد. در این موارد مدیریت ارشد سازمان ضمن توجه به درخواست یا مشکل برای رفع موانع تلاش می کند.
• برخی نظرات موضوعیت ندارند یا درست نیستند اما طبق ضوابطی که روابط عمومی دانشگاه در آغاز این دوره اعلام کرد منعی برای انتشار هم ندارند. طبعا قضاوت در باره این موارد بر عهده خوانندگان است.

آخرین روز شهریور 1396 مصادف با اولین روز سال 1439 هجری قمری و اول محرم است. قبل از ورود به گزارش، ایام سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت امام حسین علیه‌السلام را به تمام دلدادگان آن وجود مطهر تسلیت می‌گویم.
همچنین با پایان یافتن تابستان، سال تحصیلی جدید آغاز می‌شود و دانشگاه ما خانه دوم حدود دو هزار دانشجوی جدیدالورود در تمام مقاطع خواهد شد. به تمام دانشجویان عزیزی که دانشگاه علوم پزشکی تهران را برای ادامه تحصیل انتخاب کرده اند خوشامد می‌گویم و امیدوارم بهترین روزهای زندگی خود را در حال کسب دانش در این دانشگاه بگذرانند.
از آنجا که قسمت عمده شهریور ماه با سفر حج من مصادف بود، دو مطلب مرتبط با این سفر را که در مکه مکرمه و منا نوشتم مقدمتاً تقدیم می کنم و در قسمت دوم و اصلی این گزارش مرور کوتاهی می کنم بر 4 سالی که گذشت.

 نگاه مسلمانان جهان به یکدیگر
اين اولين بار است كه به حج تمتع مشرف مى شوم. از آنجا كه قبلا چند بار سفر عمره را درك كرده‌ام، با اماكن آشنا هستم و بعضى جاها مثل روضه منوره در مسجدالنبى يا حجرالاسود در مسجدالحرام را كه اين بار موفق نشدم، قبلا با فراغ بال ديده‌ام.
آنچه در اين سفر خيلى جلب توجه مى كند "آدم ها" هستند. ظاهرا امسال در موسم حج حدود ٢ ميليون نفر زائر حرمين شريفين هستند و همه اين افراد از روز هشتم تا دوازدهم در مشاعر حضور دارند. فقط از ايران بيش از ٨٦ هزار نفر و از اندونزى بيش از ٢٣٠ هزار نفر امسال حاجى مى شوند. برخى از كشورهايى كه زائرين آنها را به وضوح مى توان بين مردم ديد هند، عراق، پاكستان، مالزى، نيجريه، بنگلادش، غنا، افغانستان، ساحل عاج، سودان، لبنان، مصر، هندوستان، چين، تركيه و در روزهاى آخر قطر هستند. طبعا تعداد زيادى زائر از ساير كشورهاى اسلامى و غير اسلامى هم در اين جمع حضور دارند.
همه اين آدم ها آمده اند كه يك تكليف شرعى مهم را انجام دهند. در همه شوق عجيبى براى اين توفيق ديده مى شود. بعضى از آنان بخصوص از طبقات پائین تر اجتماعی به هر مرد مسن اهل حجاز كه مى رسند اداى احترام مى كنند گويى او را يادگارى از صدر اسلام مى دانند. طبعا این افراد با قومیت‌ها و فرهنگ‌های گوناگون رفتارهاى متفاوتى هم دارند و از احكام مختلفى تبعيت مى كنند. همه اين افراد با اميد واقعى و فطرى به لطف الهى در اينجا حاضر شده اند و بعيد به نظر مى رسد اعمالشان بى ارزش باشد حتى اگر اعتقادات درستى نداشته باشند.
ما اعتقاد داريم مكتب تشيع كامل ترين آيين الهى است و هر فعلى با اين اعتقاد به قبول نزديكتر و از درجات بالاتر برخوردار است و به همين دليل آنرا برگزيده‌ايم اما نگاهمان به بيش از يك ميليارد مسلمانى كه غير از اين اعتقاد دارند چيست؟ متأسفانه بايد بگويم بعضی از شیعیان نیز به هر مسلمان غير شيعه اى با چشم تحقیر و گاهی دشمنى مى‌نگرند همانگونه که مسلمانان سایر مذاهب نسبت به شیعیان چنین احساس و رفتاری دارند.
اگر ما پيرو واقعى سيره اهل بيت هستيم كه دعا مى كنم باشيم، در عين التزام به تولى و تبرى كه از فروع دين است و نسبت به دوستان و دشمنان خدا و رسول و اهل بيت لازم، بايد حساب خيل عظيم مسلمانان با مذاهب مختلف را از كسانى كه آنان را عمداً يا سهواً گمراه كرده و مى كنند جدا كنيم و به همه آنان با محبت نگاه كنيم. بايد بپذيريم كه دريافت هاى ما از صراط مستقيم تفاوت هايى دارد و بدون شك اشتباهاتى هم در آن وجود دارد و اين ماهيت بشر است كه خطا مى‌كند. اين خيل كثير آدم ها نيز كه عموما در اين امور از بزرگان خود تبعيت مى كنند گناهى جز استضعاف فکری ندارند همانطور كه بعضى از هم‌كيشان ما هم به درجاتى دچار آن هستند و رفتارهايى را به حساب دين مى‌گذارند كه هيچ اصالتى ندارند و بعضا حتى خلاف اصول اساسى تعاليم اسلام هستند.
معصومين ما بهترين الگوى اين رفتار در هر دو وجه بوده اند، شمشير بران در مقابل سران كفر و محبت تام نسبت به مستضعفين فكرى. روایاتی که به نوع برخورد پیامبر اکرم و ائمه اطهار با افراد مخالف و حتی توهین کننده مربوط می‌شود فراوان است و در همه آنها رفتار محبت آمیز این بزرگان با افراد جاهل نسبت به موضوعات جلب توجه می کند.
هر نوع برخورد غير فكرى با اعتقاد و طرز فکر يا سر از تفتيش عقايد و رفتارهاى خشن با نام مذهب در مى‌آورد و يا منجر به ايجاد تشكل هاى زير زمينى و فرقه اى مى شود. شواهد اين ادعا را در قرون وسطى با حكومت كليسا و در سال‌هاى اخير در منطقه به شكل داعش ديده‌ايم. درجات پائین‌تر این رفتار را در بسیاری از مسلمانان می‌توان دید که به دلیل تفاوت‌های فقهی و احکام عملی یکدیگر را حتی خارج از دین تلقی می‌کنند. رحمت واسعه خداوند نثار روح شهيدانى چون مرحوم مطهرى و مرحوم بهشتى كه به فطانت دريافته بودند فكر و ايده را فقط با فكر و ايده مى توان پاسخ گفت.
اكنون در غروب چهارشنبه ٢٥ مرداد ١٣٩٦ و ٢٣ ذى القعده ١٤٣٨ در بيت الله الحرام و مقابل كعبه در كنار خيل كثيرى از همين "آدم ها" نشسته ام كه بسیاری از آنها به رفتار و اعمال دیگران با تأسف نگاه مى كنند و گاهى ناراحتى خود را به صورتى آشكار هم مى‌كنند و بجاى اينكه با يكديگر احساس برادرى كنند به فكر علت گمراهى ديگران هستند بخصوص اينجا كه بيان "حرام- حرام" را زياد مى شنويم! آیا روزى خواهد رسيد كه مسلمانان اختلافات فقهى را مبناى تعامل با يكديگر قرار ندهند و همه در كنار هم با تأكيد بر مبانى مشترك اسلام بر چيزى اجتماع كنند كه در آن اتفاق دارند و برادرى را جايگزين كينه كنند؟ آیا جامعه اسلامی روزی خواهد پذیرفت که هر کس مجاز است در رفتارهای فردی به آنچه درست می‌داند عمل کند و از این بابت نباید دیگران را متهم به خروج از دین الهی کند بلکه باید با احترام به عقاید دیگران حول موضوعات مورد اتفاق، اجتماع کنند؟
خدايا كى مى شود آقا و مولاى ما بيايد و آنچه را آيين حق است بدون ترس از احدى از بندگان تو بيان كند؟
"حتى لا يستخفى بشيئٍ من الحقّ مخافت احدٍ من الخلق"

نگاهی دیگر به وجوب فریضه حج
روز عيد قربان گذشت و ما پس وقوف روز نهم ماه ذى الحجه در عرفات و وقوف سحرگاه دهم در مزدلفه يا مشعر الحرام، اعمال حج تمتع شامل رمى جمره عقبه، قربانى (البته با وكالت) و حلق (تراشيدن سر) يا تقصير (كوتاه كردن ناخن و قسمتى از مو) را انجام داديم و اكنون در حال بيتوته در منىٰ هستيم. من بيرون از محوطه چادر كاروان (كه فضاى اختصاص يافته براى هر نفر در آن ٩٠ سانتى متر مربع است و عملاً امكان خوابيدن تمام افراد در آن وجود ندارد) در خيابان نشسته ام و مشغول نگاه به همان آدمهايى هستم كه از ٧٢ ملت در اينجا حاضرند. تمام امروز در فكر علت وجوب حج براى تمام مسلمين مستطيع بودم. البته بزرگان متعددى در باره اسرار حج سخن گفته‌اند و كتاب نگاشته‌اند اما همه آن اسرار چيزي نيست كه امثال من به راحتى قادر به درك آن باشيم. تشريع چنين فريضه اى را مى توان از نگاهى ديگر هم ديد و آن "سخت بودن" آن است. همه كسانى كه حج تمتع به جا آورده اند از آن به عنوان كارى سخت ياد مى‌كنند واين صرفنظر از زمانى است كه اين فريضه را ادا كرده‌اند، يعنى چه امسال، چه ٢٠ سال پيش و چه صد سال پيش. عليرغم افزايش هرساله امكانات و بهبود نسبى شرايط همچنان اين عمل "سخت" است و تقريبا در تمام مراحل آن سختى‌هاى متعددى وجود دارد.احرام، طواف، سعى، وقوف در عرفات و مشعر، اعمال روز عيد قربان، بيتوته در منىٰ و رمى جمرات هر كدام سختى‌هاى خود را دارد و همه اين اعمال در سرزمين مكه با آب و هواى گرم و مرطوب، تقريبا در تمام طول سال.در نگاهى كاملا ساده و بسيط امروز فكر مى كردم شايد يكى از علل اين تشريع درك همين سختى باشد تا مسلمانان شرائط دعوت انبياء الهى از پيامبر خليل تا رسول خاتم را در اين مكان جغرافيايى تا حدودى حس كنند و به چشم خود گوشه‌اى از شرائط نا مساعد دعوت به حق را ببينند: هواى گرم، طبيعت سخت، مكان‌هاى صعب، فرهنگ خاص و ...اگرچه بى ترديد شرائط امروز با ١٤ قرن قبل و هزار سال قبل از آن كاملا متفاوت است و امكانات فعلى قابل مقايسه با آن دوران نيست، اما بدون انجام این اعمال نمى‌توان چنين احساسى را تجربه كرد. تنها با انجام مناسك حج است كه تصورى از زمين غير قابل زرعى كه ابراهيم خليل همسر و فرزند شيرخوار خود را به فرمان الهى در آن رها كرد و بعد از سال‌ها در هنگام رجعت به آن باز به فرمان الهى تصميم به قربانى كردن نوجوان برومند خود گرفت و شيطان را رمى كرد، به دست مى آيد. بايد در عرفات بود تا فهميد حضرت سيدالشهدا عليه السلام چگونه دعاى عرفه را ايستاده در اوج گرما در آن بيابان خواند. بايد در مزدلفه همراه جمعيت ميليونى زائران زير سقف آسمان تا طلوع آفتاب بیدار ماند و راز و نياز كرد همانگونه كه احتمالا بسيارى از انبيا كه در اين منطقه مبعوث شده اند چنين كرده اند. همه اين اعمال و ساير مناسك اين چند روز يعنى هشتم تا دوازدهم ذى الحجه، اگرچه امروز با انواع تسهيلات صورت مى گيرد همچنان "سخت" است. (فاصله چادرهاى ايران تا جمرات حدود سه كيلومتر است بدون سايه بان، كه بايد پياده رفت و برگشت. براى ساير حاجيان نيز مشكلات مشابه و اغلب بيشتر است)خلاصه آنكه مناسك حج در يك نگاه حداقلى و شايد عوامانه، ما را به درك آنچه پيامبران الهى و بويژه رسول مكرم اسلام در اين سرزمين تحمل كرده اند نزديك مى كند. من اكنون بهتر مى فهمم بازگشت پيامبر رحمت از طائف كه حدود ١٠٠ كيلومترى مكه است، پس از توهين و مجروح كردن ايشان به خاطر تبليغ دين الهى چه معنايى دارد. من اكنون بهتر مى فهمم در سه سال زندگى بصورت صحرايى در شعب ابى طالب بر پيامبر و مؤمنان صدر اسلام چه گذشته است. و من اكنون خيلى بهتر مى فهمم كه حتى متدينين ما در مقايسه با بزرگان صدر اسلام كار "سختى" در راه ترويج آيين الهى نكرده اند. بگذريم كه تمام اين سختى ها مربوط به قسمت جسمانى است و آنچه در روح بزرگ پيامبر كه "رحمتً للعالمين" است مى گذشت، بسيار فراتر از اين و فراتر از درك ما است. درود و سلام خداوند بر محمد مصطفى و خاندان مطهرش كه بهترين واسطه فيض الهى براى عالميان هستند.نيمه شب دهم ذى الحجه 1438- منا 

4 سالی که گذشت
حرکت مبتنی بر برنامه یک الزام مدیریتی در حوزه اجرایی است و در محیط آکادمیک طبعاً باید بیشتر مورد توجه باشد، اما اینکه برنامه چگونه تدوین شود و چه افقی را مدنظر قرار دهد و از چه الگویی برای آن استفاده شود، موضوعی محل بحث و قابل مناقشه است. آنچه در بازه زمانی سال 1392 تا 1396 در دانشگاه ما تجربه شد به‌طور خلاصه طراحی رئوس برنامه با حضور هیأت رئیسه در معاونت‌ها و بحث در مورد برنامه هر معاونت، تصویب آن در دی‌ماه 92 توسط هیأت امناء، پیگیری مستمر روند اجرای برنامه و دریافت گزارش میان‌دوره‌ای از معاونت‌ها و ارائه گزارش نهایی در پایان دوره به هیأت امنا بود. ما با توجه به محدودیت‌های زمانی یک دوره مدیریت و ضرورت رسیدن به یک برنامه جامع در کوتاه ترین زمان، از روش‌های برنامه‌ریزی استراتژیک که مقدمات زمان‌بری لازم دارد استفاده نکردیم. علاوه بر این با توجه به حدود اختیارات دانشگاه تلاش شد تا با در نظر گرفتن افق بلندمدت، به مواردی پرداخته شود که در حد امکانات دانشگاه و مدت برنامه قابل‌اجرا باشد. در تمام دانشکده‌ها نیز انتخاب رئیس دانشکده بعد از ارزیابی برنامه ارسالی از بین کسانی که در نظرخواهی بیشترین اقبال اعضای هیأت علمی را کسب کرده بودند صورت گرفت و در طول 4 سال گذشته روند اجرای برنامه ارائه شده از سوی ایشان در شورای دانشگاه و نیز با حضور هیأت رئیسه در دانشکده‌ها پیگیری شد.
در ادبیات روز رهبری و مدیریت، تدوین برنامه‌های عملیاتی بلندمدت بخصوص در عرصه سلامت توصیه نمی‌شود زیرا پس‌زمینه‌ها و شرایط دچار تغییرات سریع هستند و به این لحاظ برنامه بلندمدت نمی‌تواند امکان عملیاتی خود را حفظ کند. بنابراین متونی مانند نقشه علمی که افق 20 ساله را در نظر می‌گیرد یا اسناد کلانی مانند "اهداف توسعه پایدار" که در سطح بین المللی تدوین می شوند قاعدتاً باید مبنای برنامه‌های کوتاه‌مدت عملیاتی باشند و تجربه دانشگاه شاهدی بر این موضوع است.
ضمن تقدیر از تمام همکاران دانشگاه که در طراحی و اجرای این برنامه مشارکت داشتند، لازم می‌دانم از تلاش مجدانه همکاران مرکز تحقیق و توسعه سیاست‌های دانشگاهی که مسئول پایش برنامه، تهیه گزارش‌ها و ارائه بازخورد به واحدها بودند قدردانی کنم. همچنین حوزه ریاست دانشگاه در اجرای روند تدوین و پایش برنامه که مستلزم حضور هیأت رئیسه در 9 معاونت، 11 دانشکده، 14 بیمارستان و 3 شبکه (اغلب بیش از یک بار) و ارسال مکاتبات مربوطه بود، نقش ویژه‌ای داشتند که قابل‌تقدیر است.
امیدوارم گزارش پیش رو که به تأیید هیأت امنای دانشگاه رسیده است، ضمن انعکاس عملکرد 4 سال گذشته، نقطه شروع خوبی برای برنامه‌های بعدی دانشگاه در مسیر تعالی باشد.

 (به جهت رعایت اختصار و جلوگیری از طولانی شدن گزارش ماهیانه، فقط عناوین اصلی برنامه هر حوزه همراه با لینک گزارش عملکرد معاونت‌ها برای استحضار دانشگاهیان عزیز و ثبت در تاریخ دانشگاه تقدیم می‌شود و گزارش کامل متعاقبا بصورت الکترونیک در سایت دانشگاه منتشر خواهد شد.) 

 اصول و ارزشهای حاکم بر برنامه دانشگاه

1. اهتمام به روابط انسانی و مکارم اخلاق با توجه به آموزه‌های غنی دینی و ملی
2. اولویت ارتقاء کیفیت در همه فعالیت‌ها در کنار توجه به رشد کمی معقول بر اساس نیاز و منابع
3. افزایش مشارکت کلیه ذی‌نفعان اعم از اعضای هیئت‌علمی، دانشجویان و کارکنان
4. شفاف‌سازی و برقراری ارتباط دوسویه با ذی‌نفعان

کل دانشگاه

1. تقویت روحیه احترام در همه سطوح با هدف ارتقای اخلاق سازمانی
2. اقدام برای تحقق تعهد حرفه‌ای و نهادسازی لازم برای جاری شدن آن در تمام سطوح دانشگاه
3. اصلاح ساختار مدیریتی دانشگاه
4. اصلاح مدل اداره بیمارستان‌های آموزشی و تعامل آنها با واحدهای مختلف دانشگاه
5. حرکت به طرف دانشگاه بین‌المللی
6. تکمیل زیرساخت‌های فناوری اطلاعات در سطح دانشگاه
7. تمهید الزامات ایجاد پردیس دوم دانشگاه
8. پیگیری احداث مجتمع رفاهی- فرهنگی برای دانشجویان
9. پیگیری اجرای پروژه‌های بزرگ عمرانی در دست اقدام
10. تمهید مقدمات گسترش زیرساخت‌های بهداشتی و درمانی در مناطق محروم تحت پوشش دانشگاه
11. توسعه و تنوع بخشیدن به مشارکت خیرین در فضاهای خدماتی، آموزشی و پژوهشی دانشگاه
12. تقویت دفتر دانش‌آموختگان دانشگاه به عنوان سازمان مردم‌نهاد با حمایت دانشگاه

گزارش برنامه‌های کلان دانشگاه

 معاونت آموزشی

1. ارتقاء کیفیت آموزش با هدف تربیت بهترین دانش‌آموختگان در تمام مقاطع
2. ارتقاء زیرساخت­های آموزش و جذب هیات علمی بر اساس نقشه بازنگری شده توزیع هیات علمی
3. ساماندهی خدمات آموزشی

گزارش عملکرد معاونت آموزشی

 معاونت تحقیقات و فن آوری

1. ارتقای کیفی محصولات پژوهشی
2. هدفمندسازی پژوهش
3. حرکت به خارج از دانشگاه

گزارش عملکرد معاونت تحقیقات و فناوری

 معاونت دانشجویی

1. ارتقاء رفاه دانشجویان به‌منظور ایجاد محیطی آرام و پویا
2. ایجاد فضای شاداب و فعال دانشجویی

گزارش عملکرد معاونت دانشجویی

 معاونت فرهنگی

1. انجام پژوهش‌های فرهنگی با هدف شناسایی نقاط قوت و ضعف موجود و سیاست‌گذاری مناسب
2. اعتلا عمق‌بخشی و گسترش معرفت دینی بر پایه مکتب قرآن و اهل‌بیت (علیهم‌السلام)
3. ترویج و تقویت فرهنگ اقامه نماز در مجموعه دانشگاه و تعظیم شعائر مبتنی بر معرفت دینی
4. همکاری در گسترش تعهد و رفتار حرفه‌ای بر اساس مبانی علمی، ملی و دینی
5. توجه به هویت ملی و حمیت دانشگاهی

گزارش عملکرد معاونت فرهنگی

 معاونت بهداشت

1. ادغام آموزش در خدمات اولیه سلامت با ایجاد شبکه‌های بهداشت و درمان آموزشی به‌عنوان الگو
2. گسترش شبکه و افزایش پوشش خدمات
3. تلاش برای افزایش مشارکت
4. ارتقاء کیفیت خدمات

گزارش عملکرد معاونت بهداشت

  معاونت درمان

1. ارتقای کمیت و کیفیت خدمات درمانی
2. اصلاح نظام مدیریت خدمات درمانی
3. توانمندسازی کارکنان در جهت ارتقای بهره‌وری سازمانی
4. گسترش عملی رفتار حرفه‌ای
5. هم‌افزایی پژوهش و خدمات درمانی

گزارش عملکرد معاونت درمان

 معاونت غذا و دارو

1. استقرار داروخانه‌های بیمارستانی در تمام بیمارستان‌ها
2. ارتقاء سیستم‌های مدیریتی
3. کارآمد کردن نظارت‌ها و راه‌اندازی روش‌های نوين بررسي ايمني مواد خوراکي، آرايشي و بهداشتي
4. فعال کردن واحد تحقیق و توسعه

گزارش عملکرد معاونت غذا و دارو

  معاونت توسعه مدیریت و برنامه ریزی منابع

1. ارتقاء فرآیندهای مدیریتی
2. خلق منابع جدید
3. ارتقاء رفاه کارکنان
4. توسعه فضای فیزیکی

گزارش عملکرد معاونت توسعه

  معاونت بین الملل

1. بین‌المللی کردن دانشگاه
2. توسعه ارتباطات بین‌المللی

گزارش عملکرد معاونت بین الملل

 علاوه بر معاونت‌های دانشگاه که مسئول اجرای برنامه‌های اصلی بودند، دانشکده‌ها نیز دارای برنامه مصوب هیأت رئیسه بودند که با روند مشابه اجرای آن پایش شد و گزارش عملکرد آنها نیز مراحل نهایی آماده‌سازی را می گذراند و به زودی منتشر خواهد شد.
برآورد من از عملکرد کلی دانشگاه در این دوره این است که از نظر عناوین و سرفصل‌ها میزان پیشرفت برنامه بیش از 80% و با درنظر گرفتن محتوا و اهمیت برنامه‌ها حدود 60% است. این برآورد با نظرخواهی انجام شده در جلسه مدیران گروه‌های آموزشی، رؤسای دانشکده‌ها و بیمارستان‌ها و معاونین دانشگاه همخوانی دارد که در آن 70% شرکت کنندگان پیشرفت برنامه‌ها را قابل قبول و 20% آن را متوسط ارزیابی کردند.
لازم می‌دانم از تلاش بی‌شائبه معاونین محترم دانشگاه، مدیران و کارکنان شریفی که در به ثمر رسیدن برنامه‌ها نقش اصلی را داشتند سپاسگزاری کنم. همچنین از تمام مسئولان دانشکده‌ها، بیمارستان‌ها و شبکه‌ها در رده‌های مختلف سپاسگزارم که با تلاش خود امکان محقق شدن اهداف برنامه‌ها را فراهم آوردند. مشارکت اعضای محترم هیأت علمی، کارکنان رسته‌های مختلف، دانشجویان عزیز و بخصوص کارورزان و دستیاران پرتلاش دانشگاه در به ثمر رسیدن فعالیت‌ها شایسته تقدیر است که بدون حضور و فعالیت آنان دانشگاه مفهومی ندارد.
دستیابی به تمام اهداف برنامه به دلایل مختلف از جمله محدودیت منابع، موانع اجرایی و برخی اشکالات مدیریتی داخل سیستم میسر نبود. ایده‌های فراوانی وجود داشت که به برنامه تبدیل نشد و برنامه‌های متعددی وجود داشت که به عمل درنیامد. این ماهیت بشر است که از یک طرف با محدودیت‌های متعدد روبرو است و از طرف دیگر دنیای بی نهایت آمال و خواسته‌ها در برابرش قرار دارد و در عین حال موجودی اصالتا ضعیف است: "یا لطیف ارحم عبدک الضعیف". امیدوارم دانشگاه عذر ما را بابت هر قصوری که ممکن است در این مدت مرتکب شده باشیم، بپذیرد.

 آخرین سخن
با پایان گزارش شهریور 96، این دوره مدیریتی دانشگاه نیز به پایان می‌رسد. خداوند بزرگ را شکر می‌کنم که این توفیق را به من داد که در خدمت دانشگاهی باشم که سرآمد آموزش و پژوهش در علوم پزشکی و یکی از مهمترین مراجع ارائه خدمات سلامت به مردم کشور است. اگرچه دوران پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشتیم و شاید حجم فعالیت‌های انجام شده در این دوره در حوزه سلامت معادل چندین دوره معمول بود، اما خوشحالم که من و همکاران عزیزی که در کنار من قرار داشتند، از تمام توان و انرژی خود برای به نتیجه رسیدن کارها استفاده نمودند و از هیچ تلاشی فروگذار نکردند. امیدوارم این سعی و کوشش مورد رضای خداوند باشد و دانشگاهیان و مردم عزیزمان نیز از نتایج آن بهره برده باشند.
خوشبختانه افق آینده دانشگاه ما نیز روشن و دل‌انگیز است. با استفاده از خرد جمعی، مدیریت مشارکتی و حرکت مبتنی بر برنامه دانشگاه ما همچنان مسیر تعالی را طی خواهد کرد و خورشید درخشان علوم پزشکی و خدمات سلامت در ایران خواهد بود. رئیس دانشگاه هم فردی برآمده از همین نهاد اصیل است که راهی جز این نخواهد پیمود و وزیر محترم بهداشت که قانونا مسئول این انتخاب هستند بدون تردید بهترین مصالح دانشگاه را در نظر خواهند داشت. بنابراین من یا هر بزرگوار دیگری که این افتخار را داشته باشد، خدمتگزار شما دانشگاهیان گرامی و دانشجویان عزیز خواهد بود.
در پایان از همراهان گرامی این گزارش می‌خواهم همانگونه که من در مسجدالحرام یک طواف به نیابت از تمام دانشگاهیان انجام دادم و ضمن طلب خیر، ثواب آن را از طرف شما به حضرت ولی‌عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف تقدیم کردم، شما نیز مرا مشمول دعای خیر خود قرار دهید که چنان باشم که او بخواهد و چنان کنم که او بپذیرد. 

دکتر علی جعفریان
شهریور 1396